________________
પૂરવભવની માતડી, પરણી તે ગુણ ગેહ રે, જ્યસુંદરીયે સ્વયંવા, આણી અધિક સનેહ રે. નમો ૪ તે નિસુણીને પામીયો, જાતિ સ્મરણ તેહ રે, સંયમ લે સહસ પુરુષસ્યું, વનિતા સાથે અછેહ રે. નમો ૫ એક અનંતપણે હોઈ, સંબંધે સંસારી રે, ઈમ પરિભાવના ભાવતાં વિચરે પૂરવ ધાર રે. નમો ૬ ઘાતિકર્મક્ષયે ઉપન્યું કેવલજ્ઞાન અનંત રે, પર ઉપગાર કરે ઘણા સેવે સુરનર સંત રે. નમો ૭ ઈમ વિરમે જે વિષયથી વિષસમ કટુંફલ જાણી રે, જ્ઞાનવિમલ ચઢતી કલા થઈ તે ભતિ પ્રાણી રે. નમો ૮
દમદત રાજર્ષિની સઝાય
સ્વસ્તિસદન સ્વસ્તિક વ૨ મંદિર હસ્તિ શીર્ષપુર સોહે, ટાળે આળ પ્રજાને પાળે શ્રી દમદંત નૃપ મોહે, તિણ અવસર કૌરવ સંજુત્તા પાંડવ પણ મયમત્તા, ગજપુર માંહિ રાજ કરતાં ખંડિત રિપુ બલવંતા. કોઈક વિષયાદિકને હેતે સમે વૈર ધરતાં, શ્રી દમદંત નરેસ૨ સાથે કૌરવ પાંડવ મિલતાં, પ્રતિવર્ષે સમરાંગણે આવે પણ દમદંત ન ગંજે, હિરપેરે એકાકી બળીયો. પાંડવ કૌરવ ભંજે. ૨ અલ્પ સૈન્ય પણ દૈન્ય ન પામે નિજ ભુજ બલ દમદંત, ઇમ બહુવા દેખી નરપતિ અવર તે સર્વ હસંત, પ્રતિહરી જરા સં(ધ)ઘની સેવા કાજે ગયા દમદંત, રાજગૃહી નયીએ પહોંતા જાણી સમય લહેત. બળે હાર્યા છલકલ બહુ જોવે ધૂર્તના લક્ષણ એહિ, સત્વર કૌરવ પાંડવ આવ્યા જનપદ લૂસે તેહિ, નિર્માક્ષિક મધુપરે જિમ શબરા તિમ નિજ ઇચ્છા પૂરી, રાજધાની સ્વર્ણાદિક લુસી ળિયા પાછા વયરી. ૪
જ્ઞાનવિમલ સઝાયસંગ્રહ ૦ ૧૦૫
