Raj Hriday Part 11

SR No.: 007186
Original Sutra Author: N/A
Publisher: Vitrag Sat Sahitya Prasarak Trust
Publication Year: 2014
Total Pages: 418
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 12 MB

Page 128

પત્રાંક-પ૫૦.
૧૧૧ અચ્છા ઉપયોગ કહાં હોગા ? કિ જહાં ધર્મ હો, ધર્મવૃદ્ધિ હો, ધર્મ કેનિમિત્તે કી વૃદ્ધિ, ધર્મ કે કારણોંકિ વૃદ્ધિ હોં, ધર્મ કે કારણ કે કારણ કી વૃદ્ધિ હો. ઇન સબ પ્રકાર મેં ઇસ સંપત્તિ કા સદઉપયોગ હો, ઐસા એક પરિણામ ઉસકો રહના ચાહિયે ઔર ઉસમેં ઉસકો વિવેક આના ચાહિયે કિ ઇસકા કોઈ દુરુપયોગ નહિ હોતા હૈ ન, યા કોઈ અનુચિત ઉપયોગ નહિ હોતા હૈ. ઇસકા વિવેક ઉસકો હોના ચાહિયે. જૈસે દાન દેના હૈ તો સુપાત્રદાન કો અનુમોદનકિયા હૈ, કુપાત્રદાન કો અનુમોદનનહીંકિયા હૈ.
કોઈ પૈસા લેકર ઉસકા અનુચિત ઉપયોગ કરતા હૈ તો ઉસકો દાન દેના ઉચિત નહીં હૈ. ઇસલિયે સબસે પહલે દાન કે પાત્ર મેં મુનિરાજ કો શાસ્ત્ર મેં બતાયા હૈ સુપાત્ર દાનમેં સબસે ઉત્કૃષ્ટ પાત્ર કૌન હૈ? જો નિગ્રંથ મુનિરાજ હૈ, ભાવલિંગી નગ્ન દિગંબર સંત, ઉનકો ઉત્કૃષ્ટ પાત્ર બતાયા હૈ. કયોંકિ યે જીવંત મૂર્તિમંત મોક્ષમાર્ગ હૈ. વૈસે તો મોક્ષમાર્ગ જીવ કે અરૂપી પરિણામ હૈ, ફિર ભી “અષ્ટપાહુડ મેં ભગવાન કુંદકુંદાચાર્ય કહતે હૈં કિ અગર તુજે કોઈ મૂર્તિમંત મોક્ષમાર્ગ કા દર્શન કરના હો, તો યે ભાવલિંગી દિગંબર સંત હૈ યે મૂર્તિમંત મોક્ષમાર્ગ હૈ. તો મોક્ષમાર્ગ જયવંત વર્તો ! આહારદાન મેં
ક્યા ભાવના હૈ? આહાર કે જિતને પરમાણુ હૈ વહ તો બહુત મામુલી હૈ.વે તો ઉણોદરી આહાર થોડા-બહુત કર લેતે હૈ લેકિન ઇસમેં ભાવના યહ હૈ. મેં દાન દેતા હું ઐસી ભાવના ઈસમેં નહીં હૈ. યેતો મોક્ષમાર્ગ જીવંત મોક્ષમાર્ગદૈવહહંમેશા જયવંત રહો.
વૈસે હી જિનમંદિરમેં (દાન) હમ દેતે હૈ તો ઉસમેં જો મોક્ષમાર્ગ કે નિમિત્તભૂત હૈ, પ્રતિમા, જિનપ્રતિમા આદિ યહ જયવંત વર્તા, હંમેશા યહ વિદ્યમાન રહો, ઉસકી વિદ્યમાનતા હંમેશા રહો, ઐસી ભાવના હૈ. હમ દેતે હૈ વહ બાત નહિ હૈ. ઉસકી વિદ્યમાનતા ત્રિકાલ રહો.યહભાવના હૈ. અપની ભાવનાને સાથ ઇસકા સંબંધ હૈ, ઔર ઐસે હી ઇસ પ્રકારની સંપત્તિ કા ઉપયોગ, સંપત્તિ પર અપના અધિકાર નહિ રખકર કે કિયા જાતા હૈ. અધિકાર રખકર કે નહિ કિયા જાતા હૈ. યહ જૈનદર્શન કા બહુમૂલ્ય સિદ્ધાંત હૈ. અનમોલ સિદ્ધાંત હૈ, કિ સંપત્તિ કા દાન કરનેવાલા સંપત્તિ પર અપના
અધિકાર નહિ રખતા. મૈને દિયા, વહ બાત નહિ હૈ. મૈને પૈસે દેદિયે યહ બાત ઉસમેં હૈ હિનહીં.
મુમુક્ષુ – પોતાના પરિવારનો પ્રશ્ન હોય તો પોતે દિવસ ને રાત ચિંતિત રહે, મનોમંથન કર્યા કરે, મોડી રાત સુધી ઊંઘ ન આવે. વર્ષો સુધી આવી પરિસ્થિતિ ચાલે, અને મુમુક્ષુનો પ્રશ્ન હોય ત્યારે એમ થાય કે હવે મારે શું લાગે વળગે ? તો મુમુક્ષતામાં ગાબડું સમજવું કે શું સમજવું?