________________
થતી સાધનાને અધિકાધિક જોમવંતી અને હેતુલક્ષી બનાવી રહ્યા છે. વિગત વર્ષોના પર્યુષણ પર્વ દરમ્યાન તેઓશ્રીએ પરમકૃપાળુદેવ શ્રીમદ્ રાજચંદ્રજીરચિત ‘અપૂર્વ અવસર' કાવ્ય (ઈ.સ. ૧૯૯૨) તથા ‘છ પદનો પત્ર' (ઈ.સ. ૧૯૯૩), ઉપાધ્યાય શ્રી યશોવિજયજીપ્રણીત “આઠ યોગદષ્ટિની સક્ઝાય' (ઈ.સ. ૧૯૯૪), કવિવર પંડિત શ્રી દૌલતરામજીકૃત છ ઢાળા' (ઈ.સ. ૧૯૯૫), આચાર્યશ્રી પૂજ્યપાદસ્વામીવિરચિત સમાધિતંત્ર' (ઈ.સ. ૧૯૯૬), વિવંદ્વયે પંડિત શ્રી દીપચંદજી કાસલીવાલરચિત “અનુભવ પ્રકાશ' (ઈ.સ. ૧૯૯૭), આચાર્યશ્રી યોગીન્દુદેવપ્રણીત યોગસાર' (ઈ.સ. ૧૯૯૮), ભટ્ટારક શ્રી જ્ઞાનભૂષણજીવિરચિત “તત્ત્વજ્ઞાનતરંગિણી' (ઈ.સ. ૧૯૯૯) આદિ અનેક સંસ્કૃતિઓનો આધાર લઈ, વ્યવહારનિશ્ચયની સંધિરૂપ, અતીન્દ્રિય નિજ સુખની પ્રાપ્તિના માર્ગનો સુંદર ક્રમ જિજ્ઞાસુ ભવ્યાત્માઓ માટે વિશેષપણે અનાવૃત કર્યો છે. આ વિષમ ભૌતિક યુગમાં ભક્તિ, વૈરાગ્ય અને જ્ઞાનની પ્રભાવના તે પૂજ્ય શ્રી રાકેશભાઈની નિષ્કારણ કરુણાની નિષ્પત્તિ છે. - પરમકૃપાળુદેવે પત્રાંક ૩૭૫માં ફરમાવ્યું છે, “દુઃખની નિવૃત્તિને સર્વ જીવ ઇચ્છે છે, અને દુઃખની નિવૃત્તિ દુ:ખ જેનાથી જન્મ પામે છે એવા રાગ, દ્વેષ અને અજ્ઞાનાદિ દોષની નિવૃત્તિ થયા વિના, થવી સંભવતી નથી. તે રાગાદિની નિવૃત્તિ એક આત્મજ્ઞાન સિવાય બીજા કોઈ આ પ્રકારે ભૂતકાળમાં થઈ નથી, વર્તમાનકાળમાં થતી નથી,
ભવિષ્યકાળમાં થઈ શકે તેમ નથી. એમ સર્વ જ્ઞાની પુરુષોને ભાસ્યું છે. માટે તે આત્મજ્ઞાન જીવને પ્રયોજનરૂપ છે. તેનો સર્વશ્રેષ્ઠ ઉપાય સદ્ગુરુવચનનું શ્રવણવું કે સ@ાસ્ત્રનું વિચારવું એ છે. આ શિક્ષાનું અનુસરણ કરવાને અર્થે
