________________
શ્રી ભકતામર-સ્તોત્ર
आस्तां तत्र स्तवन मस्त समस्तदोषं त्वत्सङ्कथाsपि जगतां दुरतानि हंति । दूरे सहस्रकिरण: कुरुते प्रभव पद्माकरेषु जलजानि विकासभाञ्जि ॥९॥
नात्यद्भुतं भुवन भूषण ! भूतनाथ ! भूतैर्गुणैर्भुवि भवन्तमभिष्टुवन्तः । तुल्या भवंति भवतो ननु तेन किं वा, भूत्याश्रितं य इह नात्मसमं करोति ॥ १० ॥
दृष्ट्वा
भवंतमनिमेषविलोकनीयं,
नान्यत्र तोषमुपयाति जनस्य चक्षुः । पीत्वा पय: शशिकरद्युतिदुग्धसिंधोः क्षारं जलं जलनिधेरशितुं कः इच्छेत् ॥ ११॥
यैः शांतरागरुचिभिः परमाणुभिस्त्वं निर्मापित त्रिभुवनैकललामभूत ! तावंत एव खलु तेऽप्यणवः पृथिव्यां यत्ते समानमपरं न हि रूपमस्ति ॥१२॥
वक्त्रं वत्र ते सुरनरोरगनेत्रहारि निःशेषनिर्जितजगत्रितयोपमानम् । बिम्बं कलङ्कमलिनं क्व निशाकरस्य यद्वासरे भवति पाण्डुपलाशकल्पं ||१३||
૧૦
