________________
ભાવ થયો કે મારે દીક્ષા લેવી છે, સાધુ થવું છે. પોતે સ્થાનકવાસી જૈન હતા. એમના માતા-પિતાએ કીધું કે તું મહારાજ સાહેબ પાસે જા, રહે. તારે દીક્ષા લેવાની હોય ત્યારે અમને કહેવડાવજે. અમે આવશું અને દીક્ષા અપાવશે.
સાવ સાદો વ્યવહાર. કોઈ આટાપાટા નહિ. કોઈ આડંબર નહિ. પેલા ગયા દિલ્હી. મહારાજશ્રી પાસે રહ્યા. એમાં અષાઢ શુદ તેરશે એમને ભાવ જાગ્યો કે મારે દીક્ષા લેવી છે, ને લઈ લીધી. કોણ મા ને કોણ બાપ ! કોઈને પૂછવાનું નહિ ને કોઈને કહેવાનું નહિ. અને મા-બાપને ચોમાસામાં ખબર પડી કે દીક્ષા થઈ ગઈ છે, તો કહે ઃ સારું કર્યું દીક્ષા લીધી તે. લેવાની જ હતી ને ! આ બધું હું અહીં બોલી જઉં છું. એટલું સહેલું નથી હોં. તો બેના ત્રણ સાધુ થયા. બીજા પણ એક પ્રેમચંદજી મ. હતા, બીજા પણ થયા. પણ આપણે એ વિગતમાં જવું નથી. આપણે મૂળ પ્રવાહમાં જ આગળ વધવાનું છે.
:
૧૯૦૯નું વર્ષ આવ્યું. હવે શોધ કરે છે કે સાચો માર્ગ સંવેગનો કેવો હોય ? ક્યાં હશે ? અમને કાંઈ જ ખબર નથી. સૂત્રમાં લખ્યું કે મૂર્તિને માનવી જોઈએ, તો માનવાની. સૂત્રાધારે નક્કી થયું કે મુહપત્તિ બંધાય નહિ, તો તે પણ છોડી નાખી. આ બધું તો સાચું, પરંતુ સાચો, સમ્યગ્ સંવેગમાર્ગ કેવો હોય ? એની આચરણા ક્યાં ? કેવી રીતે ? તીર્થંકરે એમ કહ્યું કે ૨૧ હજાર વર્ષ સુધી શાસન રહેવાનું છે, એટલે શાસન ક્યાંય હોય તો ખરૂં જ. એ શાસન ક્યાં છે ? શેમાં છે ?
શાસન શેમાં છે ભાઈ ? દેરાસરમાં ? ઉપાશ્રયમાં ? કે સંવેગભાવમાં ? સંવેગ ઃ દેવ, ગુરુ અને ધર્મ પ્રત્યે અવિહડ શ્રદ્ધા તે સંવેગ. ભવનો તીવ્ર નિર્વેદ તે સંવેગ. વૈરાગ્યની આત્યન્તિક
19
