________________
જીવન સમર્પિત કરે છે, સિદ્ધષિ મહારાજાએ જે કુલમાં દીક્ષા સ્વીકારી તે નિવૃતિ કુલની ઉત્પત્તિ ક્યાંથી થઈ, તે જાણો છો?
વર્ષોથી પર્યુષણ મહાપર્વની આરાધના કરીએ છીએ. સાતમા દિવસે સ્થવિરાવલી સાંભળીએ છીએ. આ વાત આ વ્યાખ્યાનમાં આવે છે. પરંતુ યાદ કોને ? યાદ રાખવાની પણ જરૂર શેની? બરોબરને ?
આપણને વહીવટમાં રસ, જ્ઞાનમાં નહિ. વાણિયો અને વહીવટ બંનેનો બરોબર બંધ બેસે છે. પણ જો આપણે આપણા ઉપકારી મહાપુરુષોને યાદ નહિ રાખીએ તો આપણી આવતીકાલ બહુ ચિંતાજનક છે.
ક્યાંક વાંચ્યું છે - જે સમાજ પોતાના ઉપકારીને, તેમજ તેના ઉપકારોને યાદ નથી રાખતો તે સમાજની ક્યારેય ઉન્નતિ થતી નથી. માર્મિક વચન છે.
વર્ધમાન પ્રભુની પાટે સુધર્માસ્વામી આવ્યા. તેમની પાટ પરંપરામાં વજસ્વામી. તેમની પાટે વજસેનસૂરિ થયા.
બન્યું એવું કે વજસેનસૂરિજીના સમયમાં ભયંકર દુકાળ પડે છે. તે વખતે તેઓશ્રી વિહરતાં સોપારક નગરે પધાર્યા છે. ત્યાં જિનદત્ત શેઠ અને ઈશ્વરી નામના શેઠાણી રહે છે. તેમને નાગેન્દ્ર, નિવૃતિ, ચંદ્ર અને વિદ્યાધર - એમ ચાર પુત્રો છે. પરિવાર અત્યંત સુખી છે. પરંતુ દુકાળને કારણે ખાવા માટે અનાજ મળતું નથી. ભૂખ સહન થતી નથી. બધા જ ત્રસ્ત બની ગયા છે. પરિવારના દરેક સભ્યો વિષમિશ્રિત લક્ષપાક ભોજન કરીને મરણ સ્વીકારી લેવાનો નિર્ણય કરી, તેવા પ્રકારનું ભોજન તૈયાર કરાવે છે. આપણા સહુના સદ્ભાગ્યયોગે વજસેનસૂરિજી શેઠના ઘરે જ ગોચરી માટે પધારે છે. શેઠ ગુરુભગવંતને બધી વાત કરે છે. તે વખતે જ સૂરિજીને વજસ્વામી મહારાજાનું વચન
18
