________________
प्रियदर्शिनी टीका अ० ९ नमिवरिते मदनरे खादृष्टान्तः
३३९
"
पराधं सर्वप्राणिभिः क्षमय, त्वमपि तत्कृतानपराधान क्षमस्व । रागद्वेषेण जीवः स्वयमेव स्वार्थं नाशयति, तस्माद् रागद्वेषं परिहर, सर्वेऽपि जीवा मम सुहृद् इति मैत्रीभावनां कुरु, सर्वज्ञमर्हन्तं देवस्वेन, बद्धसदोरकमुखवस्त्रिकान् गुणिनो मुनीन् जिनमणीतं श्रुतचारित्ररूपं धर्म धर्मत्वेन यावज्जीवमङ्गीकुरु । मिध्यात्वाविरतिकपाप्रमादाशुभयोगरूपान् पञ्चास्रवान् त्रिविधं त्रिविधेन प्रत्याख्याहि । स्वजनघनादौ स्नेहं मा कुरु प्राणिनां स्वकर्मविपाककाले स्वजनादीनि वस्तूनि त्राणाय नो भवन्ति करें । हे स्वामिन् | ये ही परलोकका पाथेय (भाता) है इसको आप ग्रहण करें। सब जीवों से अपने अपराधों की क्षमा मांगें और स्वयं उनके अपराधोंकी क्षमा दें । द्वेष के वशीभूत होता हुआ जीव स्वयं ही अपने स्वार्थ का विनाश कर डालता है । इसलिये इस द्वेष को अपने पास न फटकने दें। 'समस्त जीव मेरे मित्र हैं ' इस प्रकार मैत्री भावना को हृदय में स्थान दें। यावज्जीव सर्वज्ञ अर्हत को देवरूपसे, मुंह पर दोरे से बंधी हुई मुखवत्रिका वाले गुणगरिष्ठ मुनिवरों की गुरुरूप से एवं जनप्रणीत श्रुतचारित्र रूप धर्म को धर्म रूप से अंगीकार करें। मिथ्यात्व, अविरति कषाय, प्रमाद तथा अशुभयोगरूप पांच आस्रवोंको मन, वचन, एवं काय से तथा कृत कारित एवं अनुमोदनासे छोड़ दें । अपने जन एवं धन में अब आप जरा भी ममत्व न रक्खें । इस जीव का रक्षक स्वकृतकर्म के विशक समय में स्वजन आदि कोई भी नहीं होता है। जीव द्वारा अपराधित धर्म ही प्राणियों का परमबन्धु પાપસ્થાનના પરિત્યાગ કરી. હે સ્વામિન | એજ પરÀાકનુ ભાથુ છે. તેને આપ ગ્રહણ કરી. જગતના સઘળા જીવાત્માઓથી આપ પેાતાના કરેલા અપરાધાની ક્ષમા માગે અનેતેમના અપરાધાને આપ ક્ષમા આપે। દ્વેષથી વશીભૂત અનેલા જીવ પાતે જ પાતાના સ્વાર્થના વિનાશ કરી બેસે છે માટે આ દ્વેષને આપ આપના દિલમાં ન આવવા દો. સઘળા જીવા મારા મિત્ર છે” આ પ્રકારની મૈત્રી લાવનાને હૃદયમાં સ્થાન આપે. જ્યાં સુધી દેહ રહે ત્યાં સુધી સંજ્ઞ અહે તને દેવરૂપથી, મેઢા ઉપર દોરાથી ખધેલી મુખવઔકા વાળા ગુણુગરિષ્ઠ મુનિવરને ગુરુરૂપથી, અને જીનપ્રણિત શ્રુતચરિત્રરૂપ ધર્મને ધમ રૂપથી मंशिर १. भिथ्यात्व अविरति, उपाय, प्रभाव તથા અશુભ ચૈાગરૂપ પાંચ આસ્રવાને મન વચન અને કાયાથી કરવા કરાવવા તથા કરતા હોય તેને અનુમાદન આપવાની ભાવનાના ત્યાગ કરે. પેાતાના કુટુંબ તેમજ ધનમાં આપ હવે જરા પણ મમત્વ ન રાખેા. સ્વકૃત કર્મના વિપાક સમયમાં આ જીવનના રક્ષક તેના સ્વજન વગેરે કાઈ બનતાં નથી. જીવે આરાધેલા ધમ જ
ઉત્તરાધ્યયન સૂત્ર : ૨
