________________
४१४
विपाकश्रुते वृत्तिं कल्पयन्तः तेषां मांसानां विक्रयेण जीविकां कुर्वन्तः, 'विहरंति' विहरन्ति । 'अप्पणावियणं छण्णिए छागलिए बहुविहेहिं अयमंसेहिं जाव महिसमंसेहि य तलियेहि य भजिएहि य' आत्मनाऽपि च खलु स छन्निकश्छागलिको बहुविधैरजमांसैर्यावद् महिषमांसैश्च तलितैश्च भृष्टैश्च, 'सोल्लिएहि य' शूलपक्वैश्च सह 'सुरं च५' सुरां-मदिरां नानाविधां च, 'आसाएमाणे ४' आस्वादयन् विस्वादयन् परिभुञ्जानः परिभाजयंश्च 'विहरइ' विहरति ।। मू० ६ ॥ में 'वित्ति कप्पेमाणा विहरंति' रखकर उन्हें बेचते और उस विक्री की
आय से अपनी जीविका चलाते । 'अप्पणा वि य णं से छण्णिए छागलिए बहुविहेहिं अयमंसेहिं जाव महिसमंसेहि' वह छनिक कसाई भी अजादिक से लेकर महिषतक के अनेक प्रकार के मांस के साथ जो 'तलिएहिं य भन्जिएहिं य' तला हुआ होता, भूजा हुआ होता एवं 'सोल्लेहिं य' शूल पर रखकर जो पकाया हुआ होता उस के साथ 'मुरं च४ आसाएमाणे४ विहरइ' अनेक प्रकार की मदिरा का आसेवन आदि करता।
भावार्थ-गौतमस्वामी का इस प्रकार प्रश्नसुनकर वीर प्रभु ने कहा-हे गौतम ! उस काल एवं उस समय में इस जम्बूद्वीप नाम के द्वीप में स्थित इस भरत क्षेत्र में एक छगलपुर नाम का नगर था। उसका शाशक राजा सिंहगिरि था। यह बहुत ही अधिक पराक्रमशाली था । इसके शत्रु भी इसका नाम सुनकर भय से कंपित हो उठते थे । इसी नगर में एक धनिक बहुत परिवार वाला एवं भासोने 11-मापवाना २स्ता अ५२ वित्तिं कप्पेमाणा विहरंति' भी तने વેચતા હતા અને તે વેચાણની આવકમાંથી પિતાની આજીવિકા ચલાવતા હતા. 'अप्पणा वि य णं से छण्णिए छागलिए बहुविहेहिं अयमंसेहिं जाव महिसमंसे हिं' તે છનિક કસાઈ પણ બકરાદિકથી લઈને પાડાઓ સુધીના અનેક પ્રકારનાં માંસની साथै तलिएहिं य भज्जिएहिं य' तगेला, सेसी 'सोल्लेहि य शुस५२ सभीन ५४ian तमानी साथे 'सुरं च५ आसाएमाणे४ विहरइ' भने प्रा२नी माहार्नु પણ સેવન કરતા હતે.
ભાવાર્થ-ગૌતમ સ્વામીના આ પ્રકારના પ્રશ્નને સાંભળીને વીર પ્રભુએ કહ્યું કે હે ગૌતમ! તે કાલ અને તે સમયને વિષે આ જંબૂઢીપ નામના દ્વીપમાં રહેલા આ ભરત ક્ષેત્રમાં એક છાલપુર નામનું નગર હતું, તેના રાજાનું નામ સિંહગિરિ હતું તે બહુ જ વધારે પરાક્રમ વાળો હતો, તેના શત્રુઓ પણ તેનું નામ સાંભળીને ભયથી કંપી ઉઠતા હતા. તે નગરમાં એક ધનિક મેટા પરિવારવાળે અને મહા
શ્રી વિપાક સૂત્ર
