________________
_ज्ञाताधर्मकथाङ्गसूत्रे दुदके आत्मा मुक्तः, तत्रापि च खलु स्ताघो जातः, को ममेदं श्रद्धास्यति-मया स्वकण्डे महाशिलां बद्ध्वा अगाधे उदके आत्मा मुक्तः, परन्तु तस्मिन्नुदकेऽपि मम तलस्पर्शो जातः, इति मम वचनं कः श्रद्धास्यति ? पुनश्च-तेतलिपुत्रेण मया शुष्के तृणकूटे-तृणपुजेऽग्निकार्य प्रक्षिप्य प्रज्वलिते तस्मिन् आत्मा मुक्तः, परन्तु सोऽग्निकायः · विजाए ' विध्यातः=उपशान्त, इत्येवंरूपमपि मदीयं वचनं कः श्रद्धास्यति ? न कोऽपि, इत्येवं स तेतलिपुत्रः 'ओहयमणसंकप्पे' अपहतमनः संकल्पः भग्नोत्साहः सन् यावद् ध्यायति आर्तध्यानं करोति ॥मू० १०॥ मुक्को,तत्थ विणं थाहे जाए को मेयं सदहिस्सइ ? तेतलिपुत्तण सुक्कसि तणकूडंसि अगणिकायं पक्खिवित्ता अप्पा मुको तत्थ वि से अगणिकाए विज्झाए को मेयं सद्दहिस्सइ ? ओहयमणसंकप्पे जाव झियायइ ) मुझ तेतलिपुत्रने एक बहुत बड़ी शिला का गलेमें बांधी और बाद मैं अथाह अतार अपुरुष प्रमाण जल में कूद पड़ा परन्तु वह जल कूदते ही थाह बाला बन गया अथाह नहीं रहा मेरी इस सत्य बात पर भी कौन श्रद्धा करेगा। इसी तरह मुझ तेतलिपुत्रने एक बडे भारी शुष्क घास के ढेर में अग्नि लगाई और उस में अपने आप को प्रक्षिप्त कर दियापरन्तु वह अग्नि बुझ गई उसने मुझे भस्म नहीं किया मेरी इसबात को कौन श्रद्धा रूप से स्वीकार करेगा। इस प्रकार अपहत मनः संकल्प वाला बन कर-उत्साह रहित होकर वह तेतलिपुत्र अमात्य आर्तध्यान में पड़ गया । सू० १० ॥ तत्थ वि णं थाहे जाए को मेयं सदहिस्सइ ? तेतलिपुत्तेणं सुक्कंसि तणकूडसि अगणिकायं पक्खिवित्ता अप्पा मुक्को तत्थवि से अगणिकाए विज्झाए को मेयं सहहिस्सइ ? ओहयमणसंकप्पे जाव झियाय) | તેતલિપુત્રે એક બહુ ભારે મોટી શિલા ( પથરે ) ગળામાં બાંધી અને ત્યાર પછી હું અથાહ (ઊંડા) અતાર અપુરુષ પ્રમાણ જેટલા પાણીમાં કુદી ગયો પણ કૂદતાંની સાથે જ પાણી થાહવાળું (છીછરું) થઈ ગયું, અથાહ (ડ) રહ્યું નહિ મારી આ વાત ઉપર પણ કેણ વિશ્વાસ મૂકશે? આ પ્રમાણે જ મેં તેતલિપુત્રે એક બહુ મોટા ભારે સૂકા ઘાસના ઢગલામાં અગ્નિ પ્રગટાવ્યો અને તેમાં મેં પિતાની જાતને ઝંપલાવી દીધી. પણ તે અગ્નિ ઓલવાઈ ગયો. તેણે મને ભસ્મ કર્યો નહિ મારી આ વાતને કેણ શ્રદ્ધેય માનીને સ્વીકારવા તૈયાર થશે ? આ રીતે તે અપહતમનઃ સંકઃપવાળા (હતાશ) થઈને निReatी मानी गयो भने मात ध्यानमा भी भयो. ॥ " सूत्र १०" ॥
श्री शताधर्म अथांग सूत्र : 03
