________________
१६०
भगवतीसूत्रे ज्ञातव्यं ? तत्राह-'जाव' इत्यादि । 'जाव अट्ठो निक्वित्तो' यावद् अर्थों निक्षिप्तः एतत्पर्यन्तं तत्रत्य प्रकरणं ज्ञातम् , तथाहि-अथ केनार्थेन भदन्त । एवमुच्यते गौतम ! यस्य क्रोधमानमायालोमाः व्यवच्छिन्ना विनष्टास्तस्य ऐर्यापथिक्येव क्रिया भवति, न सांपरायिकी क्रिया भवतीत्यादि । 'जाव अट्ठो निक्खित्तो' ति, 'से केगटेणं' इत्यादि वाक्यस्य निगमनं यावदित्यर्थः तच्च निगमनं 'से तेणटेणं गोयमा ! एवं बुच्चई' इत्यादि । 'सेवं भंते ! सेवं भंते ! जाव विहरई' तदेवं भदन्त ! तदेवं भदन्त ! इति यावद्विहरति, हे भदन्त ! ऐपिथिकी क्रिया विषये देवानुपियेण यत् कथितं तत् एवमेव सर्वथा सत्यमेव भवद्वाक्यस्याप्तसंवृत उद्देशक में कहा गया है वैसा ही यहां पर भी जानना चाहिये। सप्तमशतक के उद्देशक का प्रकरण यहाँ पर कहां तक का ग्रहण करना चाहिये ? इसके लिये 'जाव अट्ठोणिक्खित्तो ऐसा कहा गया है कि यहां तक का वह प्रकरण यहां लेना चाहिये । तात्पर्य ऐसा हैं किगौतमने ऐसा पूछा है जिस भावितात्मा अनगार के क्रोध, मान, माया
और लोभ ये कषायें नष्ट हो चुकी हैं । उस भावितात्मा अनगार को ऐपिथिकी क्रिया ही होती हैं। सांपरायिकी क्रिया नहीं होती है। इत्यादि सो 'जाव अट्ठो निक्खित्तो' यह 'से केणटेणं' इत्यादि वाक्य का निगमन है । ‘से तेणढेगं गोयमा! एवं वुच्चई' और वह इस प्रकार से है। 'सेवं भंते ! सेवं भंते ! त्ति जाव विहरई' हे भदन्त । ऐपिथिकी क्रिया के विषय में जो आप देवानुप्रिय ने कहा है वह सर्वथा सत्य ही हेस" उ गीतम मा विषयमा सातमा शतना सवृत नमन। देशभर પ્રમાણે કહ્યું છે, તે પ્રમાણે અહિયાં પણ સમજવું.
સાતમા શતકના સાતમા ઉદ્દેશાનું કથન અહિયાં કયાં સુધીનું ગ્રહણ ४२पार्नु छ, ते भाटे घुछ है 'जाव अड्ठो निक्खित्तो" से ४थन सुधार्नु त्यांनु थन माह समा.
તાત્પર્ય એ છે કે-ગૌતમ સ્વામીએ ભગવાનને એવું પૂછયું છે કે જે ભાવિત્મા અનગારના ક્રોધ, માન, માયા, અને લેભ એ કષાયે નાશ પામ્યા છે, તેવા ભાવિતાત્મ અનગારને ઐયંપથિકી જ ક્રિયા લાગે છે. સાંપરાયિકી
या aunा नथी. त्याद थन "जाव अट्टो निक्खेवो' । पाध्य "से केणटेणं" त्याहि पायनु नियमन छे. “से तेणटेणं गोयमा एव बुच्चइ" તે આ રીતે છે.
"सेव भंते ! सेव भंते ! ति जाव विहरइ” 8 सान् मर्या५थिली ક્રિયાના વિષયમાં આ૫ દેવાનું પ્રિયે જે પ્રમાણે કહ્યું છે. તે સર્વથા સત્ય જ
શ્રી ભગવતી સૂત્ર : ૧૩
