________________
६७०
भगवतीसत्रे
विकुर्वति, शेषं तदेव यावत् - रूक्षपुद्गलं स्निग्धपुद्गलतया परिणमयितुम् ! हन्त, प्रभुः, स भदन्त ! किम् इहगतान पुद्गलान् पर्यादाय, यावत् - नो अन्यत्रगतान् पुद्गलान् पर्यादाय परिणमयति ॥ १ ॥
टीका 'असंबुडे णं भंते ! अणगारे बाहिरए पोम्गले अपरियाइत्ता पभू एगनं एवं विवित्तए ? गौतमः पृच्छति - हे भदन्त ! असंवृतः प्रमत्तः पर कहना चाहिये विशेषता केवल इतनी ही है कि इहलोकस्थित पुद्गलोंको ही ग्रहण करके विकुर्वणा करता है। 'सेसं तं चैव जाव लुक्खपोग्गलं निद्धपोग्गलत्ताए परिणामेत्तए ? हंता पभू, से भंते ! किं इहगए पोग्गले परियाइत्ता, जाव नो अण्णत्थगए पोग्गले परियाइन्ता, परिणामेइ ) बाकी का कथन उसी तरह से 'यावत् रूक्ष पुद्गलों को स्निग्ध पुद्गलोंके रूपमें वह परिणमानेके लिये समर्थ है ? हां समर्थ है । तो हे भदन्त । वह क्या इहगत पुद्गलोंको ग्रहण करके परिणमाने के लिये समर्थ है यावत् अन्यत्रगत पुद्गलोंको ग्रहण करके परिणमाने के लिये समर्थ है यावत् अन्यत्रगत पुद्गलोंको ग्रहण करके परिणमानेके लिये वह समर्थ नहीं है' यहांतकका जानना चाहिये ।
टीकार्थ - अष्टम उद्देशकके अन्तमें अनगार संबंधी वक्तव्यता कही गई है । अब इस नौवें उद्देशकके प्रारंभ में सूत्रकारने अनगारकी विशेष वक्तव्यताका कथन किया है इसमें गौतमने प्रभुसे ऐसा पूछा ઉદ્દેશકમાં કહ્યા પ્રમાણે જ ચાર ભંગ અહીં પણ કહેવા જોઇએ. અણુગાર વિષયક ચાર ભંગામાં આટલી જ વિશેષતા છે કે આ લેાકમાં રહેલા અણુગાર આલાકમાં રહેલાં પુદ્ગલેાને ગ્રહણ કરીને જ વિકુણા કરે છે” એવું કથન અહીં ગ્રહણ કરવું. 'सेसं तंचेव जाव लक्खपोग्गलं निद्धपोग्गलत्ताए परिणामेत्तए ?' हंता, पभू' से भंते! किं इहगए पोग्गले परियाइत्ता जाव नो अण्णस्थगए पोग्गले परियाइत्ता परिणामेइ' गाडीनुं समस्त उथन से प्रभाले अड ४२. 'शु' ३क्ष પુદ્ગલેને સ્નિગ્ધ પુદ્ગલા રૂપે રિમાવવાને તે સમ` છે? હા, સમર્થ છે. ત હે ભદન્ત ! શું તે આલેાકગત પુદ્ગલાને મહેણુ કરીને પરિણુમાવવાને સમર્થ છે, (યાવત ) અન્યત્રગત પુદ્ગલેાને ગ્રહણ કરીને પરિણુમાવવાને સમર્થ નથી?, અહી સુધીનું સમસ્ત કથન ગ્રહણ કરવું જોઇએ.
ટીકા- આઠમા ઉદ્દેશને અન્તે સૂત્રકારે અણુગારની વકતવ્યતાનું કથન કર્યું. છે. હવે આ નવમાં ઉદ્દેશકના પહેલાં સૂત્રમાં તે અણુગારની વિશેષ વકતવ્યતાનું
શ્રી ભગવતી સૂત્ર : પ
