________________
सूत्रकृताङ्गसूत्रे खननकार्यप्रवृत्तः कश्चित्साधु पृच्छेत् अत्र पुण्यमस्ति अपुण्यवेति । तत्र साधुः पुण्यमस्तीति न वदेत्, नाऽपि नास्ति पुण्य मित्येवं वा वदेत, यतो हि-उभयथाऽपि विधेनिषेधस्य वा कथनं महतो भयस्य कारण मिति सारः ॥१७॥ __ तादृशं कूपखननादिकार्य किमिति साधु नुमन्येत, तत्राह सूत्रकार:मूलम्-दाणट्टया य जे पाणा, हेम्मति तसथावरा ।
तेसिं सारक्खणट्राए तम्हा अस्थीति णो वैए ॥१८॥ छाया-दानार्थाय च ये प्राणाः, इन्यन्ते त्रसस्थावराः ।
तेषां संरक्षणार्थाय, तस्मादस्तीति नो वदेत् ॥१८॥ किये जाने वाले दोषों के कारणभूत सावद्य कर्म के अनुष्ठान का अनु. मोदन न करे।
सार यह है कि कूप आदि खोदने में प्रवृत्त कोई पुरुष साधु से प्रश्न करे-इस कार्य में पुण्य है या पाप है ? तो साधु 'पुण्य है' ऐसा भी न कहे और 'पाप है' ऐसा भी न कहे। क्योंकि विधान करना और निषेध करना, दोनों ही महान भय के कारण हैं ॥१७॥
'दाणट्टया' इत्यादि।
शब्दार्थ--'दाणहया-दानार्थाय' अन्नदान अथवा जलदान देनेके लिये 'जे तसथावरा पाणा हम्मंति-ये त्रसस्थावराः प्राणा: हन्यन्ते' जो
स और स्थावर प्राणी मारे जाते हैं 'तेसि सारक्खणट्ठाए-तेषां संर. क्षणार्थाय' उन जीवों की रक्षा करने के लिये 'अस्थीति नो वए-अस्ति इति नो षदेत्' पुण्य होता है ऐसा न कहे ॥१८॥ આ રીતે બનને પ્રકારથી મહાન્ ભય સમજીને બીજાના દ્વારા કરવામાં આવનારા દેના કારણભૂત સાવધ કર્મના અનુષ્ઠાનનુ અનમેદન ન કરે !
કહેવાને સાર એ છે કે– વિગેરે ખેદવામાં પ્રવૃત્ત થયેલ કેઈ પુરુષ સાધુને પૂછે કે-આ કાર્યમાં પૂણ્ય છે કે પાપ છે? તે સાધુએ “પુણ્ય छ तभ ५५ ४ नही. अन '५ छ,' तेम ५४ नही,भ વિધાન કરવું અને નિષેધ કરે એ બન્ને મહાન ભયના કારણરૂપ છે. ૧છા
'दाणट्ठया' इत्या द
शहाथ-'दाणया-दानार्थाय' मन्नान अथवा महान मा५। भाट 'जे तसथावरा पाणा हम्मंति-ये त्रसस्थावरा: प्राणाः हन्यन्ते' २ स स्थावर प्रायो भारपामा मा छे. 'वेसि सारक्खणदाए-तेषां संरक्षणार्थाय' से
वानी २१॥ ४२१॥ भाटे 'अत्यति नो वए-अस्ति इति नो वदेत्' ५५५ थाय છે તેમ ન કહેવું. ૧૮
શ્રી સૂત્ર કૃતાંગ સૂત્ર ૩
