________________
३६०
विधाय महापुरुषः शिवमचलमरुजमनन्तमक्षयमव्याबाधमपुनरावृत्तिसिद्धिगतिनामधेयं स्थानं संप्राप्नोतीति भावः ॥ सू० ११ ॥
अध्ययनविषयोपसंहारः
स्वजन - कर्म - शरीर - विधूननं, त्रितयगौरव - धूननमात्मनः ।
इह परीषहधूननमन्ततो, -
आचाराङ्गसूत्रे
निजगदे गणनाथसुधर्मणा ॥ १ ॥
॥ इतिश्री - विश्वविख्यात - जगद्वल्लभ- प्रसिद्धवाचक-पञ्चदशभाषाकलितललितकला पालापक - प्रविशुद्धगद्यपद्यनैकग्रन्थ निर्मापक- वादिमानमर्दक-शाहूछत्रपति - कोल्हापुरराजप्रदत्त - " जैनशास्त्राचार्य " - पदभूषितकोल्हापुरराजगुरु - बालब्रह्मचारि - जैनाचार्य - जैनधर्मदिवाकरपूज्य श्रीघासीलाल - प्रतिविरचितायाम् आचाराङ्गसूत्रस्याऽऽचारचिन्तामणिटीकायां धूताख्यं षष्ठमध्ययनं सम्पूर्णम् ॥ ६ ॥
8-10
अपने आपको हल्का अनुभव करने लगता है । जिस प्रकार काष्ठका पाटिया आजूबाजूसे व्यर्थके अवयव छिल जाने पर शयनादिक कार्योंमें उपयोगी बन जाता है उसी प्रकार तपश्चर्या आदिसे आत्माके ऊपरका कर्मरूपी व्यर्थका कचरा जब निकल जाता है तो यह भी मुक्तिकी प्राप्ति में उपयोगी बन जाता है ।
मुनिको जब अपना मरणकाल मालूम हो जावे तो उसका कर्तव्य है कि वह १२ वर्षकी संलेखनासे शरीरको कृश कर भक्तप्रत्याख्यान आदि किसी भी प्रकारसे अपने शरीरका परित्याग करे || सू०११ ॥ આજુબાજુથી છેલાઇ જવાથી શયનાદિકાર્યમાં ઉપયોગી બની જાય છે એ પ્રકારે તપશ્ચર્યા આદિથી આત્માના ઉપરના કર્મરૂપી નકામો કચરો જ્યારે નિકળી જાય છે ત્યારે એ પણ મુક્તિની પ્રાપ્તિમાં ઉપયોગી બની જાય છે.
શ્રી આચારાંગ સૂત્ર : ૩
મુનિને જ્યારે પેાતાનો મરણકાળ માલુમ થઈ જાય ત્યારે તેનું કન્ય છે કે તે ૧૨ વર્ષની સલેખનાથી શરીરને કૃશ કરી ભક્ત પ્રત્યાખ્યાન આદિ કોઈ પણ પ્રકારથી પેાતાના શરીરના ત્યાગ કરે. (સ્૦૧૧)
