________________
૧૯૫
જિનતુત:]
स्तुतिचतुर्विंशतिका
શબ્દાર્થ પકડ.
પિveત્રપિચ્છ, સમૂહ.
વિરુ=પીત, પીળી. જામvહુકમડળ.
તાપવિ =તપેલા સુવર્ણના રૂeત્રમ નિ=૪૩, છત્ર અને
પિડના સમાન પીળી પ્રભાવાળે. કમડલને.
ધારત (ઘા )=ધારણ કરતે હવે. વચન (૦ )=ધારણ કરનારે. મૂકત (મૂઠ મૂઢતા)=અજ્ઞાનને, મૂર્ખતાને. ત્રાનિત (મૂંઠ ત્રાનિત) બ્રહ્માનિત રાકચ (ા ચન્)=ત્યાગ કરીને, તજી (યક્ષ).
દઈને. રિત (મૂળ સત)=ભાયમાન.
નિરામ=સર્વદા. થા=હાનિ.
ક્ષર (મૂળ ક્ષી)=અવકનથી, દર્શનથી. ચારિ=(૧) હાનિરહિત, (૨) નવીન.
ફામિન (પૂ. રામન)=ઉપશમ-યુક્તના. રામ (સૂરમ)=ઉપશમ-યુક્ત.
મુ (ઘા) મુ)=મૂકી દીધેલ, ત્યાગ કરેલ. બેન=ક્ષણમાં, પળમાં. પુનઃ (મૂહ )=સ્વામી.
સક્ષમ =ક્ષમાને અભાવ, કેધ. મુ=મોતી.
હિત=(૧) ચેષ્ટિત, (૨) અભીષ્ટ. ગુફામાણી મેતીની જપ-માલા છે જેની | સુરક્ષમાછીuતંત્રત્યાગ કર્યો છે ક્રોધને જેણે પાસે એ.
એવાની શ્રેણિને અભીષ્ટ.
બ્લેકાર્થ શ્રી બ્રહ્મશાન્તિ ચક્ષની સ્તુતિ–
ઉપશમ-યુક્ત (એવા કોઈક મુનિવર)નું નિરંતર દર્શન કરવાથી મૂર્ખતાને ત્યજી દઈને, ત્યાગ કર્યો છે કેધને જેમણે એવા (સાધુ પુરૂષ)ની શ્રેણિને અભીષ્ટ એવા હિતને જે ધારણ કરતે હવે, તે, શોભનીય [ અથવા વિદ્યમાન ] અને હાનિ-રહિત એવા દડ, છત્ર અને કમડળને ધારણ કરનારે, અને ઉપશમયુકત, વળી સ્વામી, તથા મેતીએની જપ-માલાવાળે તેમજ તપેલા સુવર્ણના પિડના સમાન પીત પ્રભાવાળે એ બ્રહ્મશાન્તિ (નામને યક્ષ)( હે ભવ્ય ! તમને) ક્ષણમાં (શાશ્વત) સુખ કરે.”-૬૪
સ્પષ્ટીકરણ બ્રહશાન્તિ યક્ષ
આ પ્રથમજ પદ્ય છે કે જેમાં કવીશ્વરે દેવીની સ્તુતિ ન કરતાં યક્ષની સ્તુતિ કરી છે. આવી હકીકત ૭૬ મા પદ્યમાં પણ નજરે પડે છે. અર્થાત્ બધું મળીને ફક્ત બેજ વાર કવિરાજે યક્ષની સ્તુતિ રચી છે, બાકી તે દેવીઓની જ રસ્તુતિ કરી છે.
