________________
એઓ ભગવાનના ભક્ત તરીકેના જીવનની મસ્તી વધુ ને વધુ પ્રમાણમાં માણવા લાગ્યા. પ્રધાન અને પુત્ર તરીકે અભયકુમાર જેવી શક્તિ-વ્યક્તિ સેવામાં સજ્જ હતી, પછી શ્રેણિકને રાજયની વધુ ચિંતા કરવાની જરૂર પણ શી હતી ?
મગધના વિરાટ પ્રદેશમાં રાજવી શ્રેણિકની એક બુદ્ધિશાળી, બળશાળી અને પુણ્યશાળી સમ્રાટ તરીકેની અમિટ છાપ હતી અને એ સાચી જ હતી, કારણ કે પુણ્ય અને પુરૂષાર્થના બળે જ રાજા શ્રેણિકે મગધને એવી ઊંચી કક્ષાએ પહોંચાડ્યું હતું કે, એની ધાકથી ભલભલા ધ્રુજી ઉઠતા હતા. મગધની પાટનગરી તરીકે રાજગૃહીની રચના પણ એવી ભવ્ય કરવામાં આવી હતી કે લોકો એની શોભા જોતા જ મોંમાં આંગળા નાંખી જતા !
રાજગૃહીની ચોમેર પ્રકૃતિએ પણ મુક્ત હાથે પ્રસન્નતા વેરી હતી. વૈભારગિરિ, સુવર્ણગિરિ, ઉદયગિરિ, રત્નગિરિ અને વિપુલાચલ. આ પાંચ પહાડીઓની વચ્ચે સુરક્ષિત રાજગૃહીનાં દર્શન કરનારો ધન્ય બની જતો. રાજા શ્રેણિકે રાજગૃહીની રચના કરીને મગધની મહાનતાને ટોચે પહોંચાડી હતી, તો ભગવાન શ્રી મહાવીરદેવની ધર્મ દેશનાના ધ્વનિએ આ ધરતી પરથી ફેલાવો ધરીને જાણે મગધની એ મહાનતાને ધર્મ વાસિત બનાવી દીધી હતી! એથી શ્રી મહાવીર પ્રભુ અને મગધ તથા રાજવી શ્રેણિક અને રાજગૃહી આ બધા વચ્ચે એવી તો અભેદ-શૃંખલા રચાઈ ગઈ હતી કે, કોઈ એકની સ્મૃતિ થતાં જ બીજાની યાદ અનાયાસે આવી જતી!
ભગવાનના ભક્ત તરીકે પંકાયેલા પચાસેક રાજાઓમાં મગધ સમ્રાટ શ્રેણિકની જેમ મહારાજા ચેટકનું નામ પણ ઠીક ઠીક પ્રસિદ્ધ હતું. ચેડાં મહારાજા તરીકે ઓળખાતા તેઓ ભગવાન શ્રી મહાવીરદેવના મામા થતા હતા, પ્રભુએ તીર્થ-સ્થાપના નહોતી કરી, ત્યાં સુધી તેઓ શ્રી પાર્શ્વનાથ પ્રભુના સંતાનીય શ્રમણોના અનુયાયી હતા. લિચ્છવીઓના જુદા જુદા નવ રાજ્યોના બનેલા સંઘ રાજ્યના તેઓ ગણનાયક પણ હતા, જેની રાજધાની વૈશાલી હતી.
૧૦
~
~~~~
-~~~~~~~~ મહારાજા ખારવેલ
