________________
સને ૧૯૨૧નું ચાતુર્માસ વડોદરા થતાં ધાર્મિક પ્રવૃત્તિઓ ખૂબ જોરદાર થઈ હતી અને તેમનાં વ્યાખ્યાનને લાભ જૈન-જૈનેતર પ્રજા તરફથી સારા પ્રમાણમાં લેવાયો હતો, જેમાં રાજ કુટુંબના સભ્યોને પણ સમાવેશ થતો હતો.
ચાતુર્માસ બાદ છાણું પધરાવતાં સંઘે ભવ્ય સામૈયું કર્યું હતું અને પ્રથમ દિવસનું વ્યાખ્યાન સૂરિશ્વરજીએ આપ્યું હતું. બીજા દિવસથી વ્યાખ્યાનની પાટ મુનિશ્રી લબ્ધિવિજયએ શેાભાવી હતી. છાણ ગામના શ્રાવક એટલે તત્ત્વના જાણકાર, યુક્તિ અને તર્કથી પૂરા પરિચિત તથા અનેક સાધુમહાત્માઓના પરિચયમાં આવેલા, એટલે તેમને આકર્ષવાનું કામ સહેલું ન હતું, પણ મુનિશ્રી લબ્ધિવિજયની અપૂર્વ વ્યાખ્યાનલબ્ધિએ એ કાર્ય સહજ બનાવો દીધું અને અહીં ને શ્રાવકવર્ગ તેમને ભારે અનુરાગી બની ગયો.
છાણીથી સાત ગાઉ દૂર ઉમેટા નામનું ગામ છે. ત્યાંના સંઘની વિનંતિ થતાં પૂજ્ય ગુરુદેવે મુનિશ્રી લબ્ધિવિજયજીને પિતાના શિષ્યો સમેત ઉમેટા મોકલ્યા અને ત્યાં તેમણે ધ્વજદંડ તથા શ્રી પદ્માવતી દેવીની પ્રતિષ્ઠા ભારે ધામધૂમથી કરાવી. આ પુણ્ય પ્રસંગે છબીલદાસ
નામના એક મુમુક્ષુને દીક્ષાદાન કરવામાં આવ્યું અને તેમને મુનિશ્રી ભુવનવિજયજી તરીકે પિતાના શિષ્ય કરવામાં આવ્યા. આ મુનિશ્રી આજે પરમ પૂજ્ય આચાર્ય શ્રીમદ્ વિજયભુવનતિલકસૂરિજી તરીકે વિખ્યાત છે.
સને ૧૯૨૨નું ચાતુર્માસ છાણીમાં જ થયું. તેમાં તાત્વિક પ્રવચન ઉપરાંત હસ્તલિખિત પુસ્તકને ઉદ્ધાર કરવાનું કામ હાથ ધરવામાં આવ્યું તથા ત્યાંના જ્ઞાનભંડારને મુદ્રિત અને હસ્તલિખિત પ્રતિઓથી સમૃધ્ધ કરવામાં આવ્યું.
ચાતુર્માસ બાદ પૂજ્ય ગુરુદેવની આજ્ઞાથી ઉમેટા, આંકલાવ થઈ બેરસદ પધારતાં ડભોઈના મુમુક્ષુ શ્રી જીવણભાઈ કુલચંદની દીક્ષા થઈ હતી. તેઓ મુનિશ્રી જયંતવિજયજીનાં નામથી મુનિ શ્રી
