________________
७
८
९
२
३
४
तो हि दोष काढै तिण में घणा, बलि झूठा करै विषवाद । ते अपछंदा निरळज नागड़ा, तिण लोप दीधी मरजाद ॥ इसडा अजोग नै अळगो किया, जब ओ काढै दोष अनेक ।
पिण घणा दिना पछै कहिणो नहीं । च्यारूं तीर्थ नै या सीख तीजा दूहा में इज दीधी । चोथा दूहा में कह्यो–दोष देख्यां ततकाळ कहिणो सो विषवाद बधै नहीं। तथा पाचवा दूहा में को-घणा दिना पछै दोष कहै तिण नै कषाइ, दुष्ट आत्मा रो धणी, आळ नो देणहार कह्यो । तथा छठा दूहा में को- घणा दिनां पछै दोष कहै तिण री बात मानणी नहीं। तथा सातमा दूहा में कह्यो-घणा दिनां पछै दोष कहै, तिण नै अपछंदो कह्यो, निरळज कह्यो, नागड़ो कह्यो, मरजादां नो लोपणहार कह्यो। इत्यादिक अनेक प्रकारै घणा दिनां पछै दोष कहै तिण नै निषेध्यो छै । तथा भीखणजी स्वामी रास जोड्यो तिण में पिण घणा दिनां पछै दोष कहै तिण नै निषेध्यो छै
१
५
बले ओगुण बोलै
इण रीतै साधु नै
बले विसेसै परगट
अति घणां तिण री बात न मानणी एक ॥
चालिया, किण रै संका
पड़े नहीं काय ।
करूं, ते सुणज्यो
अथ अठै साध सिखावण री ढाळ भीखणजी स्वामी
कधी तिण में कह्यो - दोष देखै तो ततकाळ तिण नै कहिणो ।
चित्त ल्याय ॥
'अवगुण सुण-सुण नै समदृष्टि, यांने जाणै धर्म सूं भृष्टि । यांरा बोल्यां री प्रतीत नाणै, झूठ में झूठ बोलता जाणे ॥
घट मांही।
सगळा श्रावक सरीखा समदृष्टि साची हुवै दिष्ट, ते यांनै करै
खिष्ट' |
मांही आब ।
ते यांनै न्याय सूं देवै जाब, पाड़ै घणा यांरी मूळ न आण संक, यानै देखाळ दै यांरो बंक ॥ थे घणा दोष कहो गुरु मांही, घणा वरसां रा जाणो छो ताही । तो थे पिण साधु किम थाय, जाण जाण रह्या भेळा माय ॥
नहीं छै एक ।
जो यामें दोष घणा छै अनेक, कदा दोष ते तो केवळ ज्ञानी रह्या देख, पिण थे तो
बूडा
ले भेख ॥
नाही, अकल जुदी - जुदी
थोड़ा में
लोकां
१. लय- म्हारी सासू रो नाम छै फूळी २. निरुत्तर ।
१८६
तेरापंथ : मर्यादा और व्यवस्था
