________________
(૨૫) હતા. એટલે જ શ્રી ભદ્રબાહુસ્વામિજીએ “ચ્યવન' સમયથી જ તીર્થંકર સ્વીકાર્યા છે. ચ્યવન સમયથી તીર્થંકરરૂપે પરમાત્મા ન સ્વીકારે તો ચ્યવનકલ્યાણક કોનું ઊજવવું? ગર્ભમાં આવે ત્યારથી તીર્થકર ન માનવાવાળાના મતે પાંચેય કલ્યાણકો જ ઊડી જાય. એટલે તીર્થની સ્થાપનાનો અભાવ, તીર્થ એટલે જિનશાસનના અભાવમાં આત્મકલ્યાણ અને મોક્ષનો જ અભાવ. એક અસંગત માન્યતા કે કુતર્કભરી કલ્પનાથી કેટલી વિસંગતિઓની હારમાળા ઊભી થશે. તેનો શાસ્ત્રદ્રષ્ટિએ સામાન્ય પણ વિચાર કર્યો હોત, તો આવા કુતર્ક ને સ્વપ્નમાં ય સ્થાન ન મળત.
દશમા દેવલોકમાંથી ચ્યવને દેવાધિદેવનું દેવાનન્દાજીની કુક્ષિમાં અવતરણ થયું, તે જ સમયે, શ્રી શકેન્દ્ર મહારાજાનું સિંહાસન ચલિત થયું, અવધિજ્ઞાનના ઉપયોગથી દેવાધિદેવનું ચ્યવન કલ્યાણક થયેલ જાણી ઈન્દ્ર મહારાજા સિંહાસનથી ઊભા થઈને પગમાંથી રત્નપાદુકા (મોજડી) ઉતારીને દેવાધિદેવ જે દિશામાં હતા તે દિશામાં સાત આઠ પગલાં સન્મુખ જઈને પરમ વિનમ્રભાવે બદ્ધાંજલિ નતમસ્તકે નમસ્કાર પ્રણામ કરીને એક સાટી ઉત્તરાસંગ કાને શક્રમુદ્રાએ એટલે યોગમુદ્રાએ બેસીને “નમુત્યુથી પરમાત્માની સ્તુતિ સ્તવના કરે છે. તેમાં પ્રત્યેક વિશેષણો સર્વજ્ઞ અર્થાત્ ભાતીર્થંકર પરમાત્માનાં જ છે. ભલે ગર્ભમાં પરમાત્મા સર્વજ્ઞ ન હોય, તો પણ એ જ ભવમાં ભાવતીર્થકરની અવસ્થા પામવાવાળા તો છે જ. એથી સિદ્ધ થાય છે, કે ગર્ભથી જ તીર્થંકર પરમાત્મા અંશતઃ તીર્થકર નામ કર્મના ઉદયવાળા હોવાથી અનન્તજ્ઞાની ભગવંતોએ ગર્ભ અવસ્થાથી જ પરમાત્માને ભાવતીર્થકરતુલ્ય જ અને પરમ આરાધ્યાપાદરૂપે સ્વીકારેલ છે.
ગર્ભાપહરના પ્રસંગમાં પણ શ્રી કેન્દ્ર મહારાજાએ ઠેર ઠેર શ્રમણ ભગવાન્ મહાવીર” એ રીતે ગર્ભમાં રહેલ દેવાધિદેવ માટે
