________________
(૧૮૮) સ્વલ્પ રહેલા અંતરાયકર્મે તમને પાડી નાંખ્યાં, તો પણ પરાક્રમથી પાછા હઠ્યા વિના તું બીજે પગથિયે એટલે સ્વર્ગે જઈશ. ત્યાંથી મનુષ્ય ભવમાં ત્રીજા પગથિયારૂપ કેવળજ્ઞાન પામીને સર્વ કર્મથી મુક્ત થતાં રાશિ (મોક્ષ)માં જઇશ. પરંતુ હું છદ્મસ હોવાથી તે પૂર્વનું કર્મ જાણી શકતો નથી. માટે તે મહાવિદેહ ક્ષેત્રમાં જઈને શ્રીમાનું સીમંધરસ્વામીને તમે પૂછો.” તે સાંભળીને રાજાએ પૂછ્યું કે-“હે ભગવન્! તેમ શી રીતે બને ?” ત્યારે પૂ. ગુરુમહારાજે કહ્યું કે-“તમારા પુણ્યના પ્રભાવે થોડા કાળમાં જ એ, થશે. આ વાકય પૂ. ગુરુએ રાજાના વિશેષ લાભ માટે જ કહ્યું હતું. નહીં તો પૂ. ગુરુ મ. પોતે જ પૂર્વે જાણકાર હતા, માટે કેવળીને પ્રશ્ન કરીને જ સર્વ જાણે તેમ હતું. હવે નાભાક રાજાએ તે પારણાને દિવસે પણ અંતરાયકર્મના નાશ માટે ઉપવાસ કર્યો, રાત્રિએ કાંઈક નિદ્રાવશ થયા. પ્રભાત સમય થતાં જ જાગૃત થયા, તેવામાં તેમણે પોતાને એક મોટા અરણ્યમાં પડેલો જોઈ વિચાર્યું કે–“અરે રે ! તે જ અંતરાય કર્મ આવ્યું કે શું ? અથવા ખેદ કરવાથી સર્યું. શ્રી શત્રુંજય મહાતીર્થના અધિનાયક શ્રી આદીશ્વરજીને નમસ્કાર કર્યા પછી જ મારે ફક્ત પાન ગ્રહણ કરવું. એ પ્રમાણે અધિગ્રહ ધારણ કરીને ચાલ્યા. જોડા નહીં હોવાથી તેમના પગ લોહીની ધારાથી વ્યાપ્ત થયા. તપસ્ય કરવાથી કૃશ થયેલો હતો. તૃષાથી આક્રાંત થયા હતા. થાક પણ લાગ્યો હતો. સુધાની પીડા અત્યંથઈ હતી, અને મધ્યાહ્ન તાપથી તપેલી રેતીથી માર્ગમાં બળબળતો હતો; તો પણ મનમાં કાંઈ પણ ગ્લાનિ પામ્યા વિના વીતરાગના જ ધ્યાનમાં ચાલતા હતા. દિવસનો પાછલો પહોર થતાં કોઈક સ્ત્રી તેની પાસે ફળાદિક ભોજન મૂકહ્યું, પરંતુ સત્ત્વથી તે તેમણે ન વાપર્યું, તેમજ જળ પણે એ પીધું. પછી તે સ્ત્રીના આગ્રહથી તેની સાથે શાલિના ક્ષેત્રથી શોભતા એક નગરમાં મોટા ઉત્સવોથી ભરપૂર અને આકાશ
