________________
“આ મારો ભાઈ જો દેવદ્રવ્યનો ઉપયોગ કરશે, તો ઘોર દુર્ગતિમાં જશે, માટે મારે તેને સુંદર વચનોથી બોધ કરવો જોઈએ.' એમ નિશ્ચય કરીને કહ્યું કે –“હે ભાઈ ! તું અપાર દુઃખની ખાણ નરકમાં નાખનાર એવા દેવદ્રવ્યનો ઉપભોગ કરવા ઇચ્છે છે તે કોઈ રીતે યોગ્ય કે ઉચિત નથી. શાસ્ત્રોમાં જણાવ્યું છે, કે
देवद्रव्येण यत्सौख्यं यत्सौख्यं परदारतः । अनंतानंतदुःखाय तत्सौख्यं जायते ध्रुवम् ॥१॥
ભાવાર્થ – દેવદ્રવ્યથી જે સુખ ભોગવ્યું હોય, અને પરસ્ત્રીને ભોગવવાથી જે સુખ હોય, તે સુખ અનંત અનંત દુઃખ આપનાર થાય છે. વળી કહ્યું છે કે
चेइय-दव्वविणासे रिसिघाए पवयणस्स उड्डाहे । संजइ चउत्थभंगे मूलग्गी बोहिलाभस्स ।१॥
ભાવાર્થ: દેવદ્રવ્યનો નાશ કરવો, ઋષિમુનિની હત્યા કરવી, શાસનની હલના કરવી અને સાધ્વીના ચતુર્થ વ્રતનો ભંગ કરવો. એ બોધિલાભના મૂળમાં અગ્નિ લગાડવા જેવું છે.
કોઈની સેવા કરવી, દાસત્વ કરવું, ભિક્ષા માગવી, અને મૃત્યુ પામવું, એ સારું છે. પરંતુ સર્વ દુઃખોનું મૂળ દેવદ્રવ્યનું ભક્ષણ તે સારું નથી.”
આ પ્રમાણે મોટા ભાઈનો ઉપદેશ સાંભળીને સિંહ પ્રત્યુત્તર વિના ઊભો થઈ ગયો. પછી એકાંતમાં તેની સ્ત્રીએ તેને કહ્યું કે “અરે ! તમે ભોળા થઈને કેમ છેતરાઓ છો ? અથવા કપોલ કલ્પિત યુક્તિથી કોણ ન છેતરાય? ગમે તેમ કરીને સર્વ અથવા અરધું ધન તમે તમારા ભાઈ પાસેથી લ્યો.” - આ રીતે સ્ત્રીની પ્રેરણાથી સિંહે ધન માટે ત્રણ દિવસ સુધી લાંઘણ કરી. અને “મારે જુદા રહેવું છે.” એ પ્રમાણે પોતાના
