________________
(૧૩) થયો. તે મહાવદનાઓ સહન કરતો બાર વર્ષ સુધી ગર્ભમાં જ રહ્યો.
ત્યારપછી મહાકષ્ટ જન્મ પામ્યો, તે પુત્રીનું નામ તારુણ્યતિલકા રાખ્યું હતું. તે પુત્રી યુવાવસ્થા પામતાં તે જ ગામમાં મનોગંદન મંત્રીના પુત્ર મદનાવહ સાથે પરણાવી, પણ મદનાવલને તેણીની સાથે પ્રીતિ બંધાઈ નહીં. પછી કેટલેક કાળે મધનાવહ તેં સ્ત્રીનો ત્યાગ કરીને ત્યાંથી નાશી ગયો. તારુણ્યતિલકાએ તેની ઘણી શોધ કરી, પણ પત્તો લાગ્યો નહીં. એટલે તે તેના પિતાને ઘરે દુઃખી અવસ્થામાં રહેવા લાગી. એક દિવસ ત્યાં શ્રી તીર્થંકર મહારાજ સમવસર્યા તેમને વાંદવા માટે તારુણ્યતિલકા પોતાની માતા સાથે ગઈ, ધર્મદેશના સાંભળીને પછી સૌભાગ્યસુંદરીએ પૂછ્યું, “હે ભગવન્! મારી આ પુત્રીએ પૂર્વભવમાં એવું તે કયું ઘોર મહાપાપ કર્યું છે કે જેના કારણે આ ભવમાં ભયંકર દુઃખી દુઃખી થઈ રહી છે.” ભગવંતે જણાવ્યું કે “આ તમારી પુત્રીના જીવે વરુણદેવના ભવમાં દેવદ્રવ્યાદિ ધર્મદ્રવ્યનું ઋણ પૂ. શ્રી સંઘને ન અર્પણ કરવાના કારણે નરક આદિનાં કષ્ટો અને દુઃખો સહન કરેલ તેની તુલનામાં તો આ દુઃખ કોઈ ૪ ગણનામાં નથી. આયુષ્યના અંત પર્યન્ત સર્વજ્ઞા ભગવંત વર્ણન કરે, તો પણ અંત ન આવે એટલાં દુઃખો સહન કરેલ છે.” એમ કહીને ભગવાને વરુણદેવના ભવથી માંડીને સર્વ વૃત્તાંત કહીને પછી કહ્યું કે-“વરુણદેવની ભાર્યાએ પોતાના પતિનું દેવું આભૂષણ વેચીને આપ્યું, તે પુણ્યથી દેવલોકમાં ઉત્પન્ન થઈ. ત્યાંથી મનુષ્ય ભવમાં એવી રીતે દેવલોક અને મનુષ્યભવમાં સત્તર વાર ઉત્પન્ન થઈને અતિસુખી અવસ્થા પામી. છેવટે આ ભવે તું સૌભાગ્યસુંદરી થઈ છે. અને વરુણદેવનો જીવ તારી પુત્રી રૂપે થયો છે.” તે સાંભળીને સૌભાગ્યદેવીને જાતિસ્મરણજ્ઞાન થયું. રાણીએ પરમાત્માને વિનતિ કરી કે, હે ભગવન્! આપનું વચન અક્ષરશઃ સત્ય છે. મને જાતિસ્મરણજ્ઞાન થયું છે. તેના કારણે મને તો પૂર્ણ
