________________
(૧૦૨) ત્યારે પૂર્વકાલીન જૈન માતાના પરમ સુવિનીત તેમ જ પરમ આજ્ઞાંકિત સુપુત્ર શ્રી આર્યરક્ષિતજી ચૌદ વિદ્યાના પારગામી મહાપંડિત થઈને સ્વનગરમાં આવે છે, ત્યારે રાજરાજેશ્વર મહારાજાધિરાજશ્રીએ ગજરાજની અંબાડીએ વિરાજિત કરીને આડંબરપૂર્વક નગરપ્રવેશ કરાવ્યો. પ્રવેશ યાત્રાની રાજસભાએ પૂર્ણાહુતિ થઈ. મહારાજાધિરાજ શ્રી રાજસિંહાસને વિરાજમાન થયા. મહારાજધિરાજશ્રીના સંકેતથી મંત્રીશ્વરજીએ પંડિતરાજશ્રીને યોગ્ય રચાવેલ આસન ઉપર વિરાજમાન થવા આદેશ કર્યો. પંડિતરાજશ્રીએ આસને શોભાવ્યું. મહારાજાધિરાજશ્રીની આજ્ઞાથી પંડિતરાજશ્રીએ રાજાનું અને પ્રજાનું કર્તવ્ય શું હોય? અને એ કર્તવ્યતાનું પાલન કઈ રીતે કરવું? જેથી રાજા અને પ્રજા ઉભય વચ્ચે ક્ષીર અને નીર જેવો સુમેળભર્યો મીઠો મધુરો સંબંધ સદૈવ જળવાયેલ છે. એ વિષય ઉપર અતિમાર્મિક તલસ્પર્શી બોધક અને વેધક વક્તવ્યપૂર્ણ કર્યું. રાજાધિરાજશ્રીએ અને પ્રજાજનોએ અતીવ પ્રસન્નતા અનુભવી. રાજાધિરાજશ્રીએ મહાપંડિતરાજને “રાજગુરુ''ના માનનીય પદથી વિભૂષિત કર્યા. તો પણ રાજસભામાં માતાજી ન હોવાના કારણે પંડિતરાજને જોઈએ તેવી પ્રસન્નતા ન પ્રગટી. રાજાધિરાજશ્રીએ અને પ્રજાજનોએ અનેકવિધ અમૂલ્ય વસ્તુઓથી પંડિતરાજને ભારો ભાર સત્કાર્યા. સન્માન્યા. રાજસભા વિસર્જન થતાં રાજાધિરાજાશ્રીને અને મંત્રીશ્વરજીને નમસ્કાર કરીને રાજાધિરાજીની અનુમતિ મળ્યાથી પંડિતરાજશ્રી સ્વગૃહે આવીને સામાયિક લઈને બેઠેલ માતાજીના ચરણોની સમીપમાં મસ્તક મૂકીને નમસાર કરે છે. તો પણ આર્યતાસભર જૈન ધર્મના પરમ ઊંડા સુસંસ્કારને વરેલા જૈન માતાજી પ્રસન્ન થતા નથી. પરન્તુ ઉપરથી ખેદ અનુભવે છે. શ્રી આર્યરક્ષિતજી પૂછે છે, કે માતાજી આપના આશીર્વાદથી આજે તો આજના પ્રસંગે ખેદ શેના કાજે? બેટા તું જે ભણે, આવ્યો છે, તે
