________________
१३० श्रीमुनिसुन्दरसूरिविरचितः ।
वर्हन् परे मज्जयितुं समर्थाः। प्रमुस्त्वतस्तारयितुं त्वमेता
नेवेति तेभ्योऽधिकता ऽस्तु का ते ॥१३॥ निरञ्जनाव्यक्तमगम्यमेकं __ तीर्थ्याः स्वरूपं तव माऽनुभूवन् ॥ श्रुलाऽपि ते नाथ गुणानतुल्या
न देवतत्त्वं तु विदन्ति चित्रम् ॥ १४ ॥ जानासि विश्वं न च ते परोऽस्ति
ज्ञाताय॑से वं जगता न तेऽर्व्यः । लमर्थ्यसे मुक्तिसुखं सुरेन्द्र
रप्यर्थ्यमास्ते न हि तेन चार्थ्यः ॥ १५ ॥ मनोदकं मोहमलाबिलं मे __न केवलश्रीपरिभोगयोग्यम् । बयानधीकातकचूर्णयोगा
त्पलं विशुद्धिं तदुपैतु नेतः ॥ १६ ॥ अनन्तसङ्ख्यस्य भवद्गुणाब्धेः
