________________
ઠગવા વિભુ આ વિશ્વને, વૈરાગ્યના રંગો ધર્યા, ને ધર્મના ઉપદેશ રંજ્ય, લોક્ને કરવા કર્યાં, વિદ્યા ભણ્યો હું વાંદ માટે કેટલી ક્થની હું ? સાધુ થઇને બહારથી ઘૂંભિક અંદરથી રહું. (૯)
મેં મુખને મેલું કર્યું, ઘેષો પરાયા ગાઇને, ને નેત્રને નિંદિત કર્યા પરનારીમાં લપટાઇને; વળી ચિત્તને વ્રેષિત કર્યું ચિંતી નારું પરતણું, હે નાથ ! મારું શું થશે, ચાલાક થઇ ચૂક્યો ઘણું. (૧૦)
રે કાળજાને ક્તલ પીડા કામની બિહામણી, એ વિષયમાં બની અંધ હું, વિડંબના પામ્યો ઘણી; તે પણ પ્રકાશ્યું આજ લાવી, લાજ આપ તણી ને, જાણો સહુ તેથી હું, ર માફ મારા વાંક્કે (૧૧)
નવકાર મંત્ર વિનાશ કીધો, અન્ય મંત્રો જાણીને, કુશાસ્ત્રનાં વાક્યો વડે, હણી આગમોની વાણીને ; ફુદેવની સંગત થકી કર્મો નકામા આચર્યા ; મતિભ્રમથકી રત્નો ગુમાવી કાચ ટકા મેં ગ્રહ્યા. (૧૨)
આવેલ દષ્ટિમાર્ગમાં મૂકી મહાવીર આપને, મેં મૂઢધીએ હૃદયમાં ધ્યાયા મદનના ચાપને ; નેત્રબાણો ને પયોધર, નાભિ ને સુંદર ટી, શણગાર સુંદરીઓ તણા, છટકેલ થઇ જોયા અતિ. (૧૩)
મૃગનયની સમ નારીતણાં મુખચંદ્ર નીરખવા વલી, મુજ મન વિષે જે રંગ લાગ્યો, અલ્પ પણ ગાઢો અતિ; તે શ્રુતરૂપ સમુદ્રમાં, ધોયા છતાં જાતો નથી, તેનું ો કારણ તમે બચું કેમ હું આ પાપથી. (૧૪)
४७
