________________
માતા શિવાગર્ભમાં વહતા હતા જ્બ નાથને, સ્વપ્ને નિહાળે રિષ્ટ નિર્મિત ચક્ર કેરી ધારને; તેથી અરિષ્ટ નેમિ થાયે નામ પ્રભુનું શુભ પળે,
નિરખ્યું...૩
દા ધનુષની કાયા ઉપર વાયો વસંતી વાયરો, જામ્યો મજાનો જોવનાઇના ફુલોનો ડાયરો; વનરાઇ જેવો શ્યામ પ્રભુનો દેહ ા કામણ રે,
નિરખ્યું...૪
મભર જુવાનીના રસે લકેલ ઘેસ્તો નાથને, રમવા જતા ખેંચી નગરમાં સીમમાં કે ઉપવને; થાતો વસંતોત્સવ તા સહુ નગર જ્મના નેત્રને,
નિરખ્યું...૫
શ્રી કૃષ્ણની આયુધશાળામાં પહોંચ્યા એક્દ, ત્યાં મિત્ર હઠથી ઘૂખવ્યા શસ્રોતણા ધ્રુવો બધા; શ્રી કૃષ્ણ કેરો શંખ પૂર્યો ઘોરનાદે નેમિએ,
૧૪
નિરખ્યું...૬
શ્રી કૃષ્ણને બલરામ યાઘ્ર સર્વ દોડ્યા તે સ્થળે, ચમક્યા નિહાળી નેમિને ત્યાં ખેલતા શસ્રો વડે; દેખી અચિંતિત બળ પ્રભુનું ચક્તિ ચિત્તે સર્વ તે,
નિરખ્યું...૭
તવ નેમિનું બળ માપવાને કૃષ્ણ લાંબો રે, પળમાં નમાવી હાથ હરિનો નાથ નિજ કરને ધરે; શ્રી કૃષ્ણ લટકે વાંદરાની જેમ તોયે ના વળે,
નિરખ્યું...૮
દેખી અનંતુ નાથનું બળ કૃષ્ણ મનમાં ભય રે, શું નેમિ મારું રાજ લેવા લાલસા મનમાં ધરે; ‘લેશે કુંવારા નેમિ સંયમ’ ગગનવાણી ઉચ્ચરે,
નિરખ્યું...૯
