________________
૧૧
૧૨
૧૩
૧૪
૧૫
૧૬
૧૭
ગુફાઓમાં સાધકો વળી, મંત્રોને આરાધતાં, નવરંધ્રોથી પ્રાણોને રોધિ, પરમનું ધ્યાન ધ્યાવતાં ; વળી વિવિધ યોગાસનો વડે જે, યોગ સાંધના સાધતાં, એ ગિરનારને વંતા, પાપો બધાં રે જ્યાં...(૨) સ્વર્ણમણિ માણિક્યરત્નો, સૃષ્ટિને અજ્વાળતાં, દિવસે મણીરત્નો વળી ઔષધો રાત્રે ધ્રુપતાં ; ને લીઓના ધ્યપતાકા, અનંત વૈભવે શોભતાં, એ ગિરનારને વંતા, પાપો બધાં દૂરે જ્યાં...(૨)
આ તીર્થ ભૂમિએ પક્ષીઓની, યા પણ આવી પડે ; ભવભ્રમણ કેરાં દુર્ગતિના, બંધનો તેનાં ટળે ; મહાદુષ્ટને વળી કુષ્ટરોગી, સર્વસુખ ભાજ્બ બને, એ ગિરનારને વંતા, પાપો બધાં રે જ્યાં...(૨) આ તીર્થપર જે ભાવથી, અલ્પ ધર્મ પણ કરે, આ લોક્થી પરલોક વળી, તે પરમલોને ઈ વરે ; જે તીર્થની સેવા થકી,ફેરા ભવોભવના ટળે, એ ગિરનારને વંતા, પાપો બધાં . જ્યાં...(૨) નેમ આવ્યા જાન જોડી, પરણવા રાજુલ ઘરે, પશુઓતણા પોકાર સુણી, તે નેમજી પાઘ ફરે; વૈરાગ્યના રંગે રમેને, શિવવધૂ મનને હરે, એ ગિરનારને વંતા, પાપો બધાં દૂરે જ્યાં...(૨) સહસાવને વૈભવ ત્યજી, દીક્ષા ગ્રહે રાજુલપ્રભુ, યુધ્ધ આદરી ચોપનદિને, કર્મ કરે તે લઘુ ; આસો અમાસે ચિત્રા કાળે, કૈવલ્ય પામે વિભુ, એ ગિરનારને વંતા, પાપો બધાં . જ્યાં...(૨) સુરવૃંદ નાચે હર્ષ સાથે, ભાવથી ત્રણગઢ રચી, વરદત્ત – યક્ષિણીવળી, શાર્હને તસશ્રી મળી; તીર્થથાપનાને ી, ગૌમેધ યક્ષ અંબા ભળી, એ ગિરનારને વંતા, પાપો બધાં રે જ્યાં...(૨)
૧૩
