________________
ગતિમિરને મિાવન
રાગ : સંયમ જીવનનો લીધો મારગડો....
ઋતિમિરને મિટાવન કાજે, વિચરે યોગી સહસાવન રે,
ક્યારેક ક્વીને ઊંચા હાથ, ઉભા રહે છે આતમ ધ્યાન રે (૨) જ્ગ તિમિરને પરિષહ-ઉપસર્ગ સહેતા સહેતા, તે તો મહાલતા નિજાનંદમાં,
અદ્ભૂત એહનું રૂપ ખીલ્યું છે વનરાજી પણ સાખ પૂરે છે(૨) જ્ગ તિમિરને ગિરનારગિરિએ યોગી વસે છે સાધનાના શિખરે નિત ધસે છે પૂરણ થાતા ચોપ્પન દિવસે, કાળી અમાસના ભાદ્રમાસે (૨) જ્ન્મ તિમિરને અપૂરવ એવી ઘટના ઘટે, વનવગડામાં તેજ વહે રે,
ભેદન થાએ મોહ અંધકાર, દેવ-દુંદુભિનો થાયે રણકાર (૨) જ્ગ તિમિરને સમુદ્રવિજ્યસુત ત્રિાવંદન, અરિહાપદ લહે શિવાનંદન,
હર્ષે ભરેલા સુરપતિ આવે, વિધવિધ દેવગણ સાથે લાવે (૨) જ્ન્મ તિમિરને વિશ્વ વિભુને વંદે ભાવે, પરમાનંદ સૌ નિજ્મન પાવે, ધન્યધરાએ મુગતિ જાવે, હેમ સિંહા રહી ગિરિગુણ ગાવે (૨) જ્ન્મ તિમિરને
નેમિવર નિરાલા...
રાગ : સાવન કા મહિના
નેમિવર નિરાલા, નિરંજ્મ નિર્વિકાર પૂજો વંદે ભાવે, થાયે બેડો પાર... ’ પશુતણા પોકાર સૂણીને, દયા અતિશય દિલમાં આણી; ઋણાના છે સ્વામી, આતમના હિતકાર... પૂજો
રાજીમતિને સાથ ના આપ્યો, મસ્તકે તેના હાથને થાપ્યો; કર્મક્લંક નિવારે, મુગતિના ઘતાર... પૂજો કૃષ્ણરાયને મારગ આપે, ભક્તિ તાં બ્ર્હ્મિપદ થાપે; નિષદના ઊતારી, ણાના કરનાર પૂજો
જે કોઇ નેમિ શ્મિને ધ્યાવે, કામજ્વર તેના પલમાં શમાવે; બ્રહ્મચારી શિરનામી, અવિચલ અવિકાર... પૂજો રૈવતગિરિ એ ીક્ષા લેવે, નાણને નિર્વાણ તિહાં તે પાવે; ગિરનાર ગિરિને ઘ્યાવે, હેમ હોવે સુખાકાર... પૂજો
૧૩
