Shripal Rajano Ras

SR No.: 006082
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhogilal Ratanchand Vora
Publisher: Bhogilal Ratanchand Vora
Total Pages: 468
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 13 MB

Page 178

ખંડ ત્રીજો
૧૫૧ છીએ.” એ સાંભળી રાજાએ માન–મહત્તા વધારવા શ્રીપાળકુંવરના હાથેથી તેને પાનબીડું દેવરાવવાની સૂચના આપી, એથી તે ડંબનાયકને પાન-બીડું દેઈ માન વધારવા કુંવર તેની પાસે આવ્યો કે હસતા મુખવાળા કુંવરને જોઈ ડૂબનાયક હસતો હસતો હર્ષવંત બની ગળે વળગી પડી કહેવા લાગ્યું– દીકરા! વહાલા દીકરા! તું અમને આજે ભલે ભેટયો! ” એટલામાં તો તે ડુંબનાયકની વહુ આવીને રોતી રેતી ગળે બાઝી પડી, અને અંગેઅંગે ભેટવા લાગી. એટલામાં એક બહેન ઉત્કંઠા સહિત બનીને કુંવરને ભેટી પટી અને કહેવા લાગી—“હે વીરા! હે બંધવ! હું તહારે ભામણે જાઉં. ” તેમજ એક કહેવા લાગી કે આ મારો ભત્રીજે છે, એક કહેવા લાગી આ મારો દેવર છે; એક કહે છે કે એ ધનું છે. મને નાની પરણીને મૂકી ગયો હતો તે આજ મારા પુણ્યોદયથી મને મલ્યો. જ્યાં એકનું બેલવું પૂરું થતું નથી ત્યાં તો બીજું પાત્ર આવી પિતાને પાર્ટ ભજવવા તૈયાર થાય તેની પેઠે એક તુરત મા બની અને એક ભાણેજ બનીને આવ્યો અને સ્નેહસહ કહેવા લાગ્યો–“ આટલા દહાડા તમે કયાં છુપાઈ રહ્યા હતા? ” એટલામાં તો એક કાકી થઈને, એક ફઈ થઈને ભેટી પડી અને ઘણું હેત દેખાડતી કહેવા લાગી- તારી અમે તે વાટજ જતાં હતાં કે ક્યારે મળે !” વગેરે વગેરે વાતો મિલાવીને પૂરેપૂરું નાટક ભજવ્યું, ને તે પછી ડૂબકનાયક રાજાને કહેવા લાગ્યો-“મહારાજા સાહેબ આ અમારા કુળને આધાર-પુત્ર છે. એ અમારાથી રીસાઈને ચાલી નીકળ્યો હતો તે આજે આપની કૃપાથી ભેગે થયે છે અને આ સર્વે પરિવાર મારે છે. તે બધાનું આના મેલાપથી વિગજન્ય દુઃખ ભાગ્યું. (અમે બધા અમારે કિસબ કેવળતા હતા. પણ આને જોતાં શંકાને સ્થાન મળવાથી એ હોય કે નહીં ? એવા તરંગો થયા કરતા હતા. તે. તરંગ પાનબીડું આપવા આવવાને લીધે નજરોનજર મળતાં બધાં લક્ષણ નિશાન તપાસવાથી ખાત્રી થઈ જેથી ભેટી વિગદુઃખ મેટી દીધું અને આનંદ આનંદ થઈ ગયો.)
રાજા મન ચિંતે ઈસ્યુરે, સુણી તેહની વાચરે, ચતુર. વાત ઘણી વિરૂઈ થઈ હોલાલ; એહ કુટુંબ સવિ એહનું રે, દીસે પરત ખ સાચરે, ચ. ધિંગ મુજ વંશ વિટાળિયો હો લાલ. નિમિત્તિ તેડાવિયે રે, તુજ વચન વિશાસરે, ચ. પુત્રી દીધી એને હો લાલ; કિમ માતંગ કહ્યો નહીં, તે દીધો ગળે પાશરે, ચ. નિમિત્તિયો વળતું કહે હે લાલ.
(૪–૯)