________________
-
૧૦
૯૮
શ્રીપાળ રાજાને રાસ રાવ્યા. અને નવા નાટકની ટેળીઓ કે જેનાં પ્રસિદ્ધ પાત્રો જાણે સ્વર્ગમાંથી વેચાઉ લીધી હોય તેવી આપી, તથા ઘણીક દાસદાસીઓ વગેરે સેવા કરનારા જને સારા વિલાસ અને હુલ્લાસયુકત આપ્યાં.
(૪-૮) રસભર દિન કેતારે, તિહાં રહે સુખ તારે, દાન યાચકને દેતા બહુ પરે રે, અમને વળાવે રે, હવે વાર ન લારે; " કહે કુંવર જાવો અમ દેશાંતરે રે, નૃપ મન દુખ આણેરે, કેમ રાખું પરાણેરે, ઘર ઈમ જાણે ન વસે પ્રાહણે; પુત્રી જે જાઈરે, તે નટ પરાઈને, કરે સજાઈ હવે વળાવવારે. એક જુગ અશંભરે, જે દેખી અચંભરે, ચોસઠ કુવાથંભેંરે, સુંદર હતુરે; કારીગરે ઘડિયારે, મણિ માણિક જડિયારે, થંભ તે અડિયા જઈ ગયણગણેરે. સેવન ચિત્રામરે, ચિત્રિત અભિરામ, દેખિયેં ઠામ ઠામ સિંહાં ખડારે, ધજ મોટા ઝળકેરે, મણિ તોરણ ચળકેરે, ચંચળ ઢળકે ચામર ચિહું દિશેરે, ભંઇ સાતમીરે, તિહાં ચઢી વિશમીરે, બેસીને રમિયે સેવન સંગઠે રે, વાહણ ગાજે રહ્યું સમુદમારે. પૂરે તે રતનરે, રાજા બહુ જનતાને, સાસરવાસે મન મેટે કરેરે વિળાવી બેટીરે, હિયડા ભરિ ભેટી રે, શીખગુણ પેટી દીધી બહુ પરેરે. સાજન સેવાવ્યાંરે, મિલણ બહુ લાવ્યાંરે, કાંઠે સવિ આવ્યાં આંસૂ પાડતાંરે;
