________________
:
:
:
: પશિની :
* *
* *
*
સેવ્યાં હતાં, તે પ્રદેશના સુવર્ણઘુમ્મટે કોઈ પરમ પ્રકાશમાં હસતા દેખાવા લાગ્યા ! અને પંખીડાઓના ઉરમાં ઉદ્રક ચડ્યો. પ્રાણેશ્વરની પેઠે તો કઈ નથીને એ જેવા પંખીણીએ પાછળ જોયું! પંખીને શંકા ગઈ એની આંખમાં એક ઓળો આવ્યા, અને ક્ષણ બે ક્ષણમાં તો અલેપ થઈ ગયો ! અને પાછાં ઉડવા લાગ્યાં, પણ પંખીણીને બધે ઉત્સાહ, બધે રંગ ભાંગીને ભૂકો થઈ ગયો હતો. એની પાંખ ઢીલી થઈ ગઈ હતી. સ્વપ્નમના સુવર્ણકળશોનું તેને હવે આકર્ષણ
તું રહ્યું. એણે ભિન્ન ભાગ લીધે. પંખી પંખીણી વારેવારે આંખે અથડાવતાં, અને દાઝયા હેય એમ આંચકે ખાઈ પાછું ઉડવા લાગતાં,
ખાં પડવું બનેને ગમતું ન્હોતું, પણ વિધિનું એજ નિર્માણ હતું, રાણા !
[ ધીમે ધીમે એ કાંગરાઓ પાસે જાય છે, અને અરાવલીની ટેકરીઓ સામે જોઈ રહે છે. ]
ભીમસિંહ હવે બહુ થાય છે, મહાદેવી ! મનુષ્યની
૧૦૮
