________________
૪ લોક પ્રિય–જે પુરૂષ દાતાર, વિનયવંત અને સુશીલ હેઈ,
આ લોક અને પરલોકથી જે વિરૂદ્ધ કામ હોય તે ન કરે, તે
લોક પ્રિય થઈને લેકમાં ધર્મનું બહુ માન ઉપજાવે. ૫ અક્રૂર—ઘાતકી પરિણામી જે ન હોય તે. ૬ પાપભીર આ લેક પરલોકનાં સંકટ વિચારીને જ પાપમાં
ન પ્રવર્તી અને અપયશના કલંકથી ડરતો રહે છે. ૭ અશઠ–બીજાને ઠગે નહી, તેથી વિશ્વાસ કરવા યોગ્ય તથા
વખાણવા લાયક થાય અને ભાવપૂર્વક ધર્મને વિષે ઉદ્યમ કરે તે. ૮ દાક્ષિણ્યતાવાન–સુદાક્ષિણ્ય ગુણવાળો, પિતાને કામધંધો
મૂકીને બીજાને ઉપકાર કરતા રહે, તેથી તેનું વાકય સૌ કબુલ
રાખે તથા સૌ લોકો તેના પછવાડે ચાલે (અનુસરે) તે. હ લજજા–લજજાળુ પુરૂષ નાનામાં નાના અકાયને પણ દૂર
વજે છે તેથી તે સદાચાર આચરે છે અને સ્વીકારેલી વાતને કોઈ પણ દિવસ મૂકે નહીં તે.. દયાળુ–દયા એ ધર્મનું મૂળ છે અને દયાને અનુકૂળજ સઘળું અનુષ્ઠાન જેન સિદ્ધાંતમાં કહેલું છે માટે તેવા ગુણવાળો હોય તે. મધ્યસ્થ અને સૌમ્યદષ્ટિ–ખરા ધર્મવિચારને સાંભળનાર, ગુંણે સાથે જોડાઈ દોષને દૂર તજનારે અને સર્વ સ્થળે રાગદ્વેષ રહિત હોય તે. ગુણરાગી-ગુણવાન માણસનું બહુમાન કરનારે, નિર્ગુણઓની ઉપેક્ષા કરનારે, ગુણને સંગ્રહ કરનારે અને પામેલા
ગુણોને મલીન ન કરે તે. ૧૩ સથાખ્ય–ઉત્તમ પુરૂષનાં ચરિત્ર કહેનાર થવું તે. ૧૪ સુપક્ષયુક્ત–જેને પરિવાર અનુકુળ અને ધર્મશાળ હાઈ
સદાચાર યુક્ત હોય તે. ૧૫ દીર્ઘદર્શી–પરિણામે સુંદર, બહુ લાભ ને થોડી મહેનતવાળું
