________________
આંબાની આગ
સુરસુંદરી ! તમે શું બોલે છે ? જરા, વિવેક રાખે. શાંત બનીને જે વાત બની હેાય તે મને જણાવે. પણ આમ મારું લેહી ઉકળે તેવું વચન ન બોલે.” હરિફેણ બેલી ઊઠયો.
સુરસુંદરીએ તે પછી બનેલી બધી બીના કહી અને છેલ્લે ઉમેર્યું: પ્રિયે ! થેડા વરસે અગાઉ મેં કુળદેવીની આરાધના કરી હતી. મેં માંગણી કરી હતી કે મારા પતિને બારમે વરસે રાજ્ય મળવું જોઈએ. નહિ તે પછી પતિ ને મારું મરણ થવું જોઈએ. દેવીએ મારી સાધનાથી પ્રસન્ન થઈ વરદાન આપ્યું હતું, કે તારે મરવાની કઈ જરૂર નથી. બારમા વરસે તારા પતિને રાજ્ય મળશે. એવું મારું વચન છે.
સ્વામિનાથ ! એ દિવસે હવે પાકી ગયા છે. અને તમે તે જાણે છે દેવતાઓનું વચન કદી વૃથા નથી જતું. વળી તમે હવે રાજકારભારમાં હોશીયાર બની ગયા છે. બધે જ વહીવટ તમે સંભાળે છે. છતાં પણ દાસી જેવી એક મામુલી સ્ત્રી તમને દાસ ને નેકર ગણે, એ મારાથી કેમ સહન થાય ?
હવે તો મારાથી આ ગુલામી નથી સહન થતી. આવાં અપમાન સહન કરવા અને દાસમાં ગણવું, તેના કરતાં તે બહેતર છે હું ગળે ફાંસો ખાઈને મરી જઉં. કારણ મારે હવે આ કૂતરાના જેવું જીવન નથી જીવવું ' | હરિણે દેખીતા શાંત ભાવે રાણુની બધી વાત સાંભળી. પરંતુ તેનું રોમેરોમ રાણીના વચનથી સળગી ઊઠતું હતું. ભી. ૬
