________________
સુમિઝનું દેશાંતર ગમન
૩૭ આપ પણ જૈન ધમી છે ને મારા સ્વામી પણ જૈન ધમી છે. કુળને તે કઈ વાંધો નથી. રહી વાત કુંવર અને કન્યાની !....”
સુમિત્ર! તું એ કુંવરની કઈ છબી લાવ્યો છે ? તેમની કોઈ જન્મકુંડળી તારી પાસે છે?” માનસિંહે પૂછયું.
રાજન ! એ સિવાય તે આ કેવી રીતે બને ? લે આ મોટા દીકરાની છબી અને તેમની કુંડળી!” એમ કહી સુમિત્રે સંભાળથી ભીમસેનની છબી ને કુંડળી કાઢીને રાજાના હાથમાં મૂકી. - માનસિંહ તે ભીમસેનની છબી જોઈ જ રહ્યો. પડછંદ કાયા, સશક્ત ને માંસલ શરીર, ભરાવદાર મેં, વિશાળ કપાળ, અણીયાળું નાક, પ્રતાપી આંખે, લેભામણા હોઠ ને નજરમાં ભારોભાર વિનમ્રતા.
માનસિંહે એ છબીને ધારી ધારીને અને મનભરીને જોયા કરી. આ જોઈને સુમિત્ર બોલી ઊઠશે.
“શું જુઓ છો નરેશ? અમારા કુંવરમાં કંઈ ખામી
જણાય છે?”
‘એ શું બે સુમિત્ર ! તારા કુંવર તે સવાંગ સુંદર છે. જેને કેવી પ્રતાપી મુખમૂદ્દા છે?”
તે પછી શું વિચાર કરે છે?”
વિચારું છું આ છબી સુશીલા અને તેની માને પણ બતાવી જોઉં. તેમને પણ અભિપ્રાય જાણી લઉં અને
