________________
૨૦
ભીમસેન ચરિત્ર નજર કરી રહ્યો હતે. પ્રિયદર્શનાને પ્રસવ માટે લઈ ગયા તે સમયથી જ તેનું મન ચંચળ બની ગયું હતું અને વારે ઘડીએ રાણીની ખબર કઢાવી રહ્યો હતો અને મનોમન નવકાર મંત્રનો જાપ જપી રહ્યો હતો.
ત્યાં જ શ્વાસભેર દોડતા દેડતા આવીને દાસીએ ગુણસેનને પ્રણામ કર્યા અને એકીશ્વાસે વધાઈ ખાતા કહ્યું :
પુત્રને જન્મ થયે છે...?
આ સાંભળી ગુણસેનનું હૈયું નાચી ઊઠયું. તેને આત્મા હરખાઈ ઊડ્યો. એ ખુશમિજાજમાં તેણે વધાઈ ખાનાર દાસીને પોતાના ગળાનો રત્નહાર બક્ષીસમાં આપી દીધું.
જોત જોતામાં તો નગર આખામાં પુત્ર જન્મની વાત પ્રસરી ગઈ. સૌ નગરવાસીઓએ એ દિવસે જન્મોત્સવ મનાવ્યું. ઘરે ઘરના રસોડે તે દિવસે મિષ્ટાન્ન બન્યાં. અને મંદિરે તેમજ દેરાસરમાં તે દિવસે આંગીઓ થઈ, પૂજા ભણાવવામાં આવી અને પ્રભાવના કરવામાં આવી. સૌએ પત પિતાની રીતે રાજપુત્રને આશીર્વાદ આપ્યા.
ગુણસેને પણ તે દિવસે પુત્ર જન્મની ખુશાલીમાં નગર આખાના ગુરુકૂળે અને શાળામાં પતાસાં વહેંચ્યાં, સાધુ, સંતે અને ફકીને રાજ રસોડે તેડી જમાડયા. શ્રમણ ભગવંતેને ભાવથી ગોચરી હેરાવી નગરના મુખ્ય દેરાસરમાં હીરાજડિત ભવ્ય આંગી કરાવી, પૂજા ભણાવી અને સોના મહેરેની પ્રભાવના કરી.
રાજદરબારમાં કર્મચારીઓ અને અનુચરેનું ચોગ્ય
