________________
એ જ જંગલ, એ જ રાત
૩૧૯
શાખાશ ! સુભદ્રે ! શાખાશ !' ભીમસેને સુભદ્રનો વાંસે થાખડયા અને તેને રાજગૃહી આવવા કહ્યું.
"
સુભદ્રે એ આજ્ઞાના સ્વીકાર કર્યાં અને ભીમસેનની સેના સાથે જ એ ભળી ગયા.
ખીજી સવારે સેનાએ ફરી સૂચનો પ્રારંભ કર્યાં. મ'ઝીલ હવે નજીક હતી. એ ત્રણ દિવસમાં તા સૌ રાજગૃહી પહોંચી જવાના હતા. સૌના ઉત્સાહનો પાર નહેાતે. યુદ્ધ થશે કે નહિ તે કોઈને ખબર ન હતી. છતાંય યુદ્ધ થાય તે પણ ન્યાય માટે લડી લેવાની સૌની તૈયારી હતી. એ માટેની સઘળી તૈયારી સાથે જ સૌ આગળ વધી
રહ્યા હતા.
ભીમસેન આ અંગે તટસ્થ હતા. તેને શ્રદ્ધા હતી. લડાઈ નહિ કરવી પડે. યુદ્ધની ને!ખત વાગશે જ નહિ. પેાતા સામે તલવાર નહિ ઉપાડે, એ તા સામે આવીને ગળે જ ભેટશે.
ઘણા સમયે પેાતાનો ભાઈ જોવા મળશે, એ વિચારથી તેનુ હૈયુ. આનંદ અનુભવતુ હતુ.. અને એ આનંદને ઉલ્લાસમાં, પ્રેમ અને મમતાના વિચારમાં જ એ રાજગૃહી તરફ જઈ રહ્યો હતા.
