________________
એ જ જત્રલ, એ જ રાત
૩૧૫
આન્ગેા. આવીને તેણે સૌ પ્રથમ ભીમસેનને પ્રણામ કર્યાંઃ
'
મહાપ્રતાપી રાજગૃહીના રાજાધિરાજ ભીમસેન નરેશને મારા પ્રણામ ા.’
'
સુખી થાવ. કહો કેમ આવવુ થયુ* છે ?' ભીમસેને આશીર્વાદ આપતાં કહ્યું.
‘થોડું ભેટગુ' આપના ચરણે ધરવા આવ્યે છું અને આપના દર્શન કરી જીવનને ધન્ય કરવા આવ્યે છુ.'
એમ કહી સુભદ્રે સુવણુ નો થાળ ભીમસેનના ચરણ આગળ મૂકયા. એ થાળમાં મૂલ્યવાન રત્નો, હીરા ને સુવર્ણ અલકાર હતાં.
· અરે ! આ તે મારા જ માજુમ ધ છે ! અને આ રત્નહાર પણ મારા જ લાગે છે !” અલંકાર તરફ નજર જતાં જ મહારાણી સુશીલા એટલી ઊઠી.
એ સત્ય પણ હશે મહારાણીજી !' સુમદ્રે સત્યનો સ્વીકાર કર્યાં.
સુશીલાએ એ અલંકાર હાથમાં લઈ તપાસી જોયા. ભીમસેને પણ હાથ ફેરવી જોયા. મનેને યાદ આવી ગયું. આ એ જ અલકારા છે. જે આ જ જંગલમાં ચારાઈ ગયા હતા.
કનો કેવે। પ્રભાવ ! ગયું ત્યારે મધું જ એક સામટુ ગયું. રડી રડીને આંખેા લાલ કરી નાખી, એ મેળવવા કાયાને ઘસી નાંખી પણ ત્યારે કઇ પાછું ન મળ્યું. તે ન જ મળ્યું !
