________________
મહાસતી સુશીલા
૨૭૫ મેટા ભાગે તેમાં સ્ત્રીઓ હતી. અને સૌના હાથમાં અક્ષત ને ફૂલ થાળ હતાં. સતીને વધાવવા માટે સૌ અગાઉથી જ તૈયાર બનીને આવ્યાં હતાં.
સમય થતાં જ રથમાં બેસી સુશીલા દેવસેન અને કેતુસેનને લઈને આવી. દૂરથી તેણે ભાવથી વીતરાગ પ્રભુને મને મન પ્રણામ કર્યા. અને પોતાના આત્માને ઉદ્દેશી બેલીઃ
શાસન દેવતા! આજ સુધી મેં મનથી, વચનથી કે કાયાથી કોઈપણ પરપુરુષને સેવ્ય નથી. આ અંગે મારી હેજ પણ ખલના થઈ હોય તે જરૂર તમે મને શિક્ષા કરજો. પરંતુ તેમાં હું જે અણિશુદ્ધ હોઉં તે આ કળશને તમે સ્થિર કરો.”
પ્રાર્થના કરી સુશીલાએ બાળક સાથે પ્રવેશ કર્યો. એ જ સમયે શિલ્પીઓએ શિખર ઉપર કળશ ચડાવે. ચેડા જ પ્રયત્નમાં શિખર ઉપર કળશ સ્થિર થઈ ગયો.
એ આખી રાત સુશીલા અને બાળકેએ તેમજ અન્ય પરિવારે એ મંદિરમાં ધર્મ જાગરણ કર્યું. પ્રજાજનેમાંથી પણ કેટલાક એ રાતે ત્યાં રોકાયા. અને વહેલી સવારમાં તે લોકોની હકડેઠઠ જામવા લાગી. લોકે ટોળાબંધ ત્યાં આવવા લાગ્યા.
સવારના સૂયે પિતાનું પ્રથમ કિરણ એ સુવર્ણ કળશ ઉપર ફેકયું. કળશ ઝગમગી ઊઠય. ઘણું દિવસે બાદ કળશ ઉપર સૂર્ય કિરણે વિરતરી રહ્યાં હતાં. જિનાલય બંધાયા
