________________
ભાગ્ય પલ્ટો
૨૫૩ કંથી જ માત્ર નથી. અમૂલ્ય રત્નને એ ખજાને છે.” ભીમસેને વળતો જવાબ આપે. ચાલતાં ચાલતાં પછી તેની સવિસ્તર કથા કહી. વિજયસેને તરત જ એ કંથા. સંભાળથી રાખવા સુભટોને સૂચના કરી.
સૌ ચાલતાં ચાલતાં રાજમહેલની નજદીક આવી પહોંચ્યાં. ડું જ અંતર હવે બાકી હતું. ત્યાં એક અંધ બા દોડતો એ સૌના માર્ગમાં આવીને બૂમો પાડવા લાગે.
અરેરેરે ! મને કોઈ બચાવે. મને ઘણી વેદના થાય છે. હું તે સાવ લૂંટાઈ ગયે રે...અરેરે !...મને આવી કુબુદ્ધિ કયાં સૂઝી ?” .
ભીમસેને તરત જ એ બાવાને ઓળખી કાઢયો. એ સિદ્ધ પુરૂષને અહીં દેરી લાવે. મારે તેમની સાથે વાત કરવી છે.' ભીમસેને એક સુભટને આજ્ઞા કરી.
સુભટ સિદ્ધ પુરૂષને લઈ આવે.
નમસ્કાર, સિદ્ધ પુરૂષ! કુશળ તે છો ને? અરે ! તમારી આંખેને આ શું થયું?” અંધ આંખે તફ નજર જતાં જ ભીમસેને કરુણાથી પૂછયું.
“કોણ ભાઈ? આ ભીમસેનને તે અવાજ નથી ને ? સિદ્ધ પુરૂષે અવાજ ઓળખીને પૂછ્યું.
હા મહાત્મન ! હું જ ભીમસેન છું. પણ આ અવદશા. કેવી રીતે થઈ?” ભીમસેને પૂછયું.
“કેણ ભીમસેન ? ભાઈ ! તું? અરે! હું તે સાવ
