________________
ભાગ્ય પટ્ટા
૨૩૯
સુભટના ગયા ખાદ વિજયસેને પ્રેમથી કહ્યું : રાજગૃહી નરેશ ભીમસેન ! જુએ આપના આગમનના આનંદથી અશ્વો પણ હણહણાટ કરી રહ્યા છે. પધારો ! અશ્વારૂઢ અનેા અને મારા રાજમહેલને પાવન કરેા.'
· વિજયસેન ! જ્યાં મારે સંસાર દુ:ખમાં સખાતે હાય, ત્યાં મને આવાં સુખ ન શેલે. મારા બાળકે ભોંય પથારી કરીને આળેાટતાં હાય, ત્યારે મને મખમલની શય્યાના આરામ ન શેલે. જ્યારે મારી પત્ની ઉઘાડા પગે લેાકના ઘરે મજુરી કરીને થાકીને લેાથ બની જતી હાય, ત્યારે મને આ અશ્વોની સવારી ન શોભે, તમારા ઈજનને હું સ્વીકાર કરુ છું. પણ હું અધારૂઢ નહિ બની શકું એ માટે તમે મને ક્ષમા કર.' ભીમસેને અંતરની વેદ્યના ઠાલવતાં કહ્યું, આપની વાત યથાય છે. પણ હવે આપનું દુઃખ ગયું સમજો, એ કાળ તમારા વીતી ગયા. હવે સુખના દિવસ ઉગ્યા છે. સુભદ્રા રાણી સુશીલાને લેવા ગયા છે. તેઓ તેમને લઈને સીધા જ રાજમહેલ જો. માટે પધારો આપણે સૌ પગપાળા ત્યાં જલ્દી પહેાંચી જઈએ.’ વિજયસેને ભીમસેનની વાતના સ્વીકાર કર્યાં.
મને રાજવીએ ચાલવા લાગ્યો. ત્યાં આકાશમાં દેવવાણી થઈ : ‘ અહી` જે સુવણ મહેારા પડેલી છે, તે તમામ ભીમસેન મહારાજાની છે. કોઈ એ ભૂલથી પણ તેને લઈ જવી નહિ. જેઓ એમ કરશે તેનું મસ્તક ધડથી અલગ થઈ જશે.'
વિજયસેને તરત જ એ સૈાનામહેારા ભેગી કરાવી.
