________________
આચાર્ય શ્રીના આત્મસ્પર્શ
૩૧
· ભવ્યાત્માએ! આ અખિલ બ્રહ્માંડમાં અતિ દુલ ભ એવુ કાંઇ જો હાય તે તે આ માનવભવ જ છે. પૂર્વભવના કોઈ પણ પુણ્યખળે આ ભવ પ્રાપ્ત થાય છે અને આ માનવ જન્મ કઈ . વારંવાર નથી મળતા. એ માટે તે આ ભવમા સતત જાગૃત રહેવુ જોઈએ. આત્માને દરેક પળે સાવધ રાખવા જોઈએ.
આમ આ મનુષ્યજન્મ અતિ દુર્લંભ છે. તેમાં ય જૈન કુળમાં જન્મ પામવે, જન્મ પામીને માક્ષદાતા મુનિ ભગવાના સત્સંગ પામવેા, તેમની વાણી પામવી, એ વાણી ઉપર શ્રદ્ધા જન્મવી, એ શ્રદ્ધા જમ્યા બાદ તેને અમલ કરવા, એ તા મહા મહા અત્યંત દુર્લભ છે, એવુ સૌભાગ્ય જેએને મળ્યુ છે તે ખરેખર પુણ્યાત્મા છે. આવેા ઉત્કૃષ્ટ માનવજન્મ પામીને જેએ આત્મધ નુ આરાધન કરતાં નથી, તેએ આ ભવને એળે ગુમાવે છે. હાથમાં આવેલ ચિંતામણી રત્નને ફેંકી દે છે.
ભગ્યે ! લક્ષ્મી ચંચળ છે. આયુષ્ય ચંચળ છે. સ સારનાં કહેવાતાં સુખ વીજળીના ચમકારા જેવાં ક્ષણિક છે. આવા નાશવત પદાર્થાંની પાછળ જીવનને મરબાદ કરવુ' એ અજ્ઞાનતા છે, મૂર્ખામી છે.
જ્ઞાની ભગવ ંતાએ ધહીન પુરુષાને પશુની ઉપમા આપી છે. જેઓ ધનુ સેવન કરતાં નથી તે માનવદેહમાં જીવતાં છતાં પણ પશુઓ જ છે.
ભવ્યે ! તમે માનવ અનેા. માનવને ચાગ્ય એવા
