________________
વિધાતા ! આમ કર્યાં સુધી !
૨૧૩
છિન્ન ભિન્ન થઈ
ભીમસેનની હિ'મત એટલી બધી ગઈ હતી, કે એ હવે જીવવાની હામ ખાઈ બેઠા હતા. ઉપરાઉપરી મળેલી નિષ્ફળતાએ તેના મનને નબળું પાડી દૃીધું હતું. તેનામાં એ સમજ હતી જ કે મૃત્યુને હાથે કરીને ભેટવાથી કંઈ મૃત્યુ આવવાનું નથી. અને આવી પણ જાય તા તેથી કંઈ દુ:ખાના અંત પણ આવવાના નથી. ઉર્દુ દુઃખમાં વધારા જ થવાના છે.
આ સમજ તે ગુમાવી બેઠા હતા. અષાઢી અમાસની કાળી રાત જેવી હતાશાના આવરણ તળે તેની એ સમજ ઢીંકાઈ ગઈ હતી. આથી એને બસ એક જ વિચાર સૂઝતા હતા—મરી જવું. આ જીવનના અંત આણી દેવા.
શુભ વિચારોની અસર ઘણી ઓછી થાય છે. તે વિચારા ક્રિયામાં પલ્ટાતા ઘણા સમય લે છે. જ્યારે અશુભ વિચારી ક્રિયા માટે જોર કરે છે. અનાઢિ કાળથી નખળું પડેલું મન અશુભ વિચારાની જાળમાં જલ્દી ફસાઇ જાય છે.
ભીમસેને પણ તરત જ મરવાની તૈયારી કરી. વડના ઝાડ નીચે એ ગયે. જમીન સુધી પથરાયેલી વડવાઇઓ તેણે પોતાના ગળે બાંધી.અને હવામાં અદ્ધર ઝુલવા લાગ્યા. વડવાઈઓના કઠણ પાશથી તેને શ્વાસ રુંધાવા લાગ્યા. આંખા ઊ’ચે ચડી ગઈ. નસેા તણાઇને અહાર ઉપસી આવી. રામ રામ ખડું થઈ ગયું. લેાહીનું ભ્રમણ અટકી જવા લાગ્યું. જીવન અને મૃત્યુને એ ઘડીનુ જ છેટુ' હતુ',
