________________
વિધાતા ! આમ કયાં સુધી?
૨૦૭ બબે દિવસ સુધી તે અનેક ઘરમાં ફરી. કામ માટે પ્રાર્થના કરી. પણ કયાંય તેને કામ ન મળ્યું. સૌએ તેને તિરસ્કારથી જાકારો આપે. એ બે દિવસે મા-દીકરાઓએ ભૂખ્યા પેટે કાઢયા. ત્રીજા દિવસે એક કુંભારને ત્યાં થોડુંક કામ મળ્યું. એ કુંભારે તેને માટીનાં વાસણે વેચવા બજારમાં મોકલી.
એક સમયની રાજરાણી આજ ભરબજારે માટીનાં ઠામ વેચવા બેસવા લાગી. થોડા દિવસ બાદ તેને બીજાં કામ મળવા લાગ્યાં. આ બધું જ કામ કરતાં પણ તે ત્રણેયનું માંડ માંડ પૂરું થતું હતું. લગભગ તે તે ત્રણેય અર્ધભૂખ્યાં જ દિવસે પસાર કરતાં હતાં. તેમાંય સુશીલા તે અર્ધાયથી અધી ભૂખી રહીને પિતાના જીવનને ટકાવી રહી હતી.
સુશીલાને સંસાર આમ દુઃખમાં સબડી રહ્યો હતે. ત્યારે ભીમસેન હરખાતે હરખાતે રોહણાચલથી નીકળી ક્ષિતિપ્રતિષ્ઠિત નગર તરફ આવી રહ્યો હતે.
રાજગૃહી નગરી છોડયા બાદ પહેલી જ વાર ભીમસેનના હાથમાં અઢળક ધન આવ્યું હતું. રેહણાચલ પર્વતમાં પિતે કરેલી કાળી મજૂરી ઊગી નીકળી હતી. કામને તેને પૂરેપૂરે બદલે મળે હતે. શેઠે તેને લાખ રૂપિયાની કિમતનાં રને આપ્યાં હતાં.
હવે બસ સુખ, સુખ ને સુખ જ હતું. રને હાથમાં આવવાથી ભીમસેનની તમામ ચિંતાઓ દૂર થઈ ગઈ
