________________
વિધાતા આમ! કયાં સુધી?
૨૦૫ હજી સુધરી નથી લાગતી. પણ તને ખબર નહિ હોય કે હું કેણું છું. તારી બધી જ દાનત ધૂળમાં રગદોળી નાંખીશ સમજી !
અને આ તારા બાપની ઝૂંપડી છે, તે અહીં આવીને રહી છું. નીકળ અહીંથી. તારા રહેવાથી તે હવે મારી આ ઝૂંપડી પણ અપવિત્ર બની ગઈ !”
સુશીલા તે ભદ્રાને આમ આવેલી જોઈ અને તેને આમ ભાંડતી જોઈ મૂઢ જ બની ગઈ. તેને કંઈ જ સમજણ ન પડી, કે પિતાને શું વાંક છે ને આ કેમ આમ ઊકળી ઊકળીને બોલી રહી છે. તે તો ભદ્રાને સાંભળતી મૌન ઊભી રહી. દેવસેન અને કેતુસેન પણ સુશીલાને પકડીને, ભદ્રાથી ડરતા ધ્રુજતા ઊભા રહ્યા. - આ જોઈ ભદ્રા વધુ તાડુકી ઊઠી : “આમ ઠોયા જેવી. ઊભી શું રહી છે. હું કહું છું તે સાંભળતી નથી ? ચલ, નીકળ મારી આ ઝૂંપડીમાંથી અને ખબરદાર ! જે ફરીથી આ બાજુ તે પગ મૂકે છે, તે જીવતીને જીવતી તને સળગાવી મૂકીશ.”
આટલું બોલીને એણે ટપોટપ એક એક વાસણ ઝૂંપડીની બહાર ફેંકવા માંડયાં. સુશીલાને પણ ધક્કો મારીને. ઝૂંપડી બહાર ધકેલી મૂકી. બાળકે પણ તેની સાથે બહાર : ફેંકાઈ ગયા. .
પણ ભદ્રાને એટલાથી સંતોષ ન થયો. ચુલામાંથી સળગતું લાકડું કાઢીને તેણે ઝૂંપડીને આગ ચાંપી. ઘાસને
