________________
૨૦૧
મત પણ ન આવ્યું જોઈ. રત્નની પરખ કરી. હીરાને નાણું જોયા અને તેની કીંમત પણ કાઢી જોઈ.
કેઈએ ત્રણ લાખ કહ્યા. કોઈએ ચાર લાખ કહ્યા. એક બે જણાએ પાંચ લાખ આપવા કહ્યું. ભીમસેનનું મન માનતું નહોતું. તેને હજી વધુ દામની ઈચ્છા હતી. કારણ તે જાણતો હતો કે આ રત્ન ને હીરા ઘણું જ મૂલ્યવાન છે. છેવટે એક ઝવેરીએ તેની આખર કીંમત આંકી.
ભાઈ ! આ રત્ન ને હીરાની કીંમત નવ લાખ રૂપિયા થશે. એથી વધુ હું તને આપી શકું તેમ નથી. તારી ઈચ્છા થતી હોય તો વેચી જા.”
ભીમસેનની ધારણા હતી કે ઓછામાં ઓછા દસેક લાખ તે આની કીંમત ઉપજશે જ. તેણે અત્યાર સુધી છ લાખથી વધુ કીંમત સાંભળી ન હતી. આ ઝવેરીએ જ માત્ર નવ લાખની કીંમત કરી. એ ઝવેરી સાથે તેણે થોડા વધુ આપવા રકઝક કરી છેવટે એ રત્નો ને હીરાને સદો પડી ગયો.
ભીમસેન નવ લાખ રૂપિયા લઈને શેઠ પાસે આવ્યો. અને વિનયપૂર્વક બધી હકીકત જણાવી.
શેઠ તે ભીમસેનની પ્રમાણિકતા ઉપર વારી ગયા. તેમને મનમાં થયું : “આ કેટલે બધે પ્રમાણિક પુરુષ છે? નવ લાખને બદલે તેણે મને ચાર-પાંચ જ લાખ આપી દીધા હોત તો મને શી જાણ થાત? ખરેખર, આ ભીમસેનની મારે એગ્ય કદર કરવી જોઈએ.”
“ભીમસેન ! તે તે ભારે કરી ભાઈ ! તેં આજ ઘણું
એક અપ્રમાજિક બિક પ૧
