________________
ભીમસેન ચરિત્ર.
થાડુ ભાન આવતાં જ ભીમસેને આંખા ખાલી. તેના હાઠ ફફડયા. તે ખેલ્યા : અરિહંત ! અરિહંત !
૧૯૨
શેઠ આ સાંભળીને ચમકયા. તેમના હૈયામાં દુ:ખની સાથેાસાથ આનંદ છવાયા. તેમનું અંતર ખેાલી ઊઠયું: અરે! આ તે મારા ભાઈ ! સાધર્મિક ખંધુ ! હું પણુ જૈન. અને આ પણ જૈન લાગે છે. નહિ તે તેના હાઠથી
અરિહં તનું નામ કયાંથી નીકળે ? આમે ય હું તેને માણસ સમજીને, તેને દુઃખી સમજીને મદદ તે કરવાના જ હતા. પણ હવે તે મારી ફરજ વધી જાય છે. હુ જરૂરથી તેને બધી જ મદદ કરીશ.’ મનમાં આમ વિચારી એ પ્રગટ મેલ્યા
‘ભાઈ ! તું કાણુ છે! આમ અકાળે તું તારા જીવનને રહે'સી નાંખવા કેમ તૈયાર થયા છે? જેહાય તે જણાવ. હું તને બધી જ સહાય કરીશ. મને તું તારા ભાઈ જ માન.’
ભીમસેને પછી બધી હકીકત જણાવી અને કહ્યું: શેઠ! હવે હું ન મરુ' તે શું કરું? જીવન જ એટલુ મધું અસહ્ય ખની ગયું હતું કે મારે મર્યાં સિવાય કઈ જ છુટકે ન હતા. પણ વિધિને એ ય મંજુર નથી લાગતું. તમે મને દયાભાવથી મુક્ત કર્યાં. જીવતદાન આપ્યું. પણ, હવે હું શું કરીશ ? કયાં જઈશ ? કેવી રીતે મારું જીવન ગુજરાન ચલાવીશ ? ?
મહાનુભાવ ! તારી જિંૠગી ખરેખર કષ્ટદાયક છે. અનેક દુઃખે તે સહન કર્યાં છે. અનેક યાતનાઓ તે ભાગવી
