________________
ભીમસેનની નાશભાગ
૮૭
કરતા હતા, ત્યારે હરિષેણ તેના મહેલમાં તેના પ્રાણ લેવાની તડામાર તૈયારીમાં પડયે હતેા.
રિષણ ચાલ્યા ગયા. એટલે સુરસુ ંદરીને એકાએક વિચાર આયેા : આ વાત કોઈ સાંભળી તે નહિ ગયું હેાય ને ? એ વિચાર આવતાં જ તે સીધી હિર્ષણુ પાસે દોડી ગઈ અને ત્યાં જઈ ખેાલી :
૮ સ્વામિનાથ ! સંભવ છે આપણી વાત કોઈ સાંભળી પણ ગયું હેય અને જો એ વાત ભીમસેન જાણી જશે તે તે જરૂરથી અહીં શ્રી નાશી જશે. જો તેમ અને તે એ કયારેક પણ તમારા ઉપર હુમલેા કરે ને યુદ્ધ કરે તે કે મને તમારા બળ અને પરાક્રબ ઉપર પૂરેપૂરા વિશ્વાસ છે. પણ છતાંય શત્રુને તે ઉગતા જ ડામી ધ્રુવે! જોઇએ, જેથી એક કડી માથું ન ઊંચકી શકે,
માટે હું પ્રાણવલ્લભ ! તમે હમણાં ને હમગ્રાં ભીમસેનના રાજમહેલ ફરતે ચાકી પડે મૂકાવી દો. જેથી તે નાશી ન શકે. અને તેને તેમજ તેનાં સ્ત્રી અને સતાનેને જીવતાં જ પકડીને કેદુખાનામાં પૂરી સખ્તમાં સખ્ત શીક્ષા કરો. તમે આમ કરશે તે જ મારા મનાથ ખરાખર સિદ્ધ થશે. હરિષેણ આ સાંભળીને ખુશ થઈ ઊઠયા ! ને બેલી ઊઠયા ઃ · વાહ ! પ્રિયે ! વાહ ! તારી બુદ્ધિને ધન્ય છે. આ વાત તા મારા ધ્યાનમાં આવી જ નહિ. તે ઠીક સમયે મને યાદ દેવરાખ્યું. હું હમણાં જ તેના પ્રખંધ કરુ છું.'
'
