________________
શ્રી સ્વાનુભૂતિ થાય ભલા જીવોને છેલ્લી ભલી ભલામણ ! નિશ્ચયના ઉપાસક જીવની વ્યવહાર શુદ્ધિ કેવી હોય? (૧) જે જીવ નિશ્ચયની અનુભૂતિની) ઉપાસના કરવા કટિબદ્ધ થયો છે તેની પરિણતિમાં
પહેલાં કરતાં વૈરાગ્યની ઘણી વૃદ્ધિ થતી જાય છે. (૨) તેને હંમેશાં દોષોનો ભય હોય. શ્રદ્ધામાં જે દોષ છે તે પ્રત્યે સતત જાગૃતિ. અકષાય
સ્વભાવને સાધવા તૈયાર થયો તેને કષાય ઉપશમ થવા જોઈએ. (૩) તેની કોઈપણ પ્રવૃત્તિ કે આચરણ એવા ન હોય કે જેમાં રાગાદિનું પોષણ થાય.... (૪) પહેલાં રાગાદિની મંદતા હતી તેને બદલે નિશ્ચયની વાત સાંભળી રાગાદિની તીવ્રતા
થાય તો સ્વભાવને સાધવાની નજીક આવ્યો એમ કેમ કહી શકાય? (૫) એકલું જ્ઞાન - જ્ઞાન કર્યા કરે પણ જ્ઞાનની સાથે રાગની મંદતા હોવી જોઈએ. વૈરાગ્ય
હોવો જોઈએ – અને જ્ઞાન સાથે આનંદ તો અવિનાભાવી જ છે - જીવનમાં
ઉલ્લાસ.. ઉલ્લાસ! (૬) બીજા સાધર્મીઓ પ્રત્યે અંતરમાં વાસ્તુલ્ય હોવું જોઈએ... એમના સહજ ભાવે દોષ
બતાડવાનો ભાવ કરૂણામાંથી ઉત્પન્ન થાય પણ તેમના પ્રત્યે તિરસ્કારનો ભાવ ન
હોવો જોઈએ. (૭) નિરંતર શાસ્ત્ર અભ્યાસનો પ્રયત્ન હોવો જોઈએ અને સંપૂર્ણ જીવન સંયમીત હોવું
જોઈએ – અભક્ષ્ય, અન્યાય અને અનિતી એ ત્રણ વાત જીવનમાં હોય જ નહિં. (૮) ચારે કોરથી બધા પડખાંથી પાત્રતા કેળવવી જોઈએ અને પગલે પગલે, પર્યાયે પર્યાય
ભેદજ્ઞાનની કળા પ્રયોગના ઘારણે નિરંતર વિકસવી જોઈએ. (૯) ખરેખર સાક્ષાત્ સમાગમની બલિહારી છે. સત્સંગમાં અને સંત – ધર્માત્માની છત્ર
છાયામાં રહીને તેમના પવિત્ર જીવનને નજર સમક્ષ ધ્યેયરૂપ રાખીને, ચારે પડખેથી સર્વ પ્રકારે ઉધમ કરીને પોતાની પાત્રતાને પુષ્ટ કરવી જોઈએ - આત્માનું જીવન પુષ્ટ થવું જોઈએ – બધા જ જીવો આ વાત સમજી શીધ્ર અનુભૂતિને પ્રાપ્ત થાય એ જ વિનમ્ર ભાવના..! .
(૨૩)
