________________
૧૮૪
નિકોલસ નિકલ્બી
“ જોયું? આ જોયું? રાક્ષસ ! ” લેવૂિલે પોતાની સગર્ભા પત્નીના શરીર તરફ આંગળી કરીને નિકોલસને કહ્યું. જાણે નિકોલસે તેને પોતાને નહિ, પણ તેની પત્નીને આમ જબ્બે કરી હોય!
પણ નિકોલસ હવે આ નાટક પૂરું કરવા માગતો હતો. તે તડૂકયો, “બોલ, કાલે રાતે મને લખેલી ચિઠ્ઠી બદલ ખેદ વ્યક્ત કરી સૌની સમક્ષ મારી માફી માગે છે કે નહિ?”
"6
કદી નહિ!” લેક્વિલ બોલ્યો.
પણ ત્યાં તો લેન્ડિલની પત્ની જ ચીસ પાડી ઊઠી, “તરત જ માફી માગી લો; મારે ખાતર જલદી માફી માગી લો; નહિ તો હમણાં જ તમે મારું મડદું તમારા પગ આગળ પડેલું દેખશો.”
આ
‘અરે, આ તો ભારે થઈ! કુદરતી બંધનોને અવગણી શી રીતે શકાય? એમ ગણગણી લેન્વિલે નિકોલસને કહ્યું, લેન્વિલ નહિ, પણ એક નબળો પતિ અને ભાવિ પિતા ઢીલો પડે છે—તે માફી માગે છે.
"
cc
-નમ્રતાપૂર્વક અને આજીજીપૂર્વક? બોલ ! ”
નમ્રતા અને આજીજીપૂર્વક ! 'અત્યારે તો મારે આને બચાવી લેવાનો સવાલ છે; પણ એક વખત એવો આવશે—”
66 6
ઃઃ
“ભલે, ભલે, મિસિસ લેન્વિલનો સારો વખત જલદી આવે, અને તે પૂરો થાય ત્યાર પછી, જો તારામાં હિંમત હોય તો, તું તારી આ આજીજી પાછી ખેંચી લેજે; પણ તે વખતે તારા પ્રતિસ્પર્ધીનો મિજાજ જોઈ-વિચારીને જ પગલું ભરજે, એટલું તને કહી રાખું છું,” એમ કહી નિકોલસે લેન્વિલના હાથમાંથી પડી ગયેલી સોટી હાથમાં લઈ, તેના ટુકડા કરી, બારીમાંથી બહાર ફગાવી દીધી. પછી સૌ પ્રેક્ષકોને નીચી સલામ ભરી, તે ચાલતો થયો.
