________________
૩પ.
સંત પુનિત મહારાજ ( ૩૫ તેમના શરીર પર હતાં નહીં. બીજે દિવસે મહારાજે ભજન દરમિયાન ગરીબોને કપડાં, ધાબળા માટે ટહેલ નાખી. લોકોએ ઉમળકાભેર ફાળો આપ્યો. કપડાં, ધાબળાના ગંજ ખડકાયા. સ્વયંસેવકો દ્વારા તે વસ્તુઓ દરિદ્રનારાયણોને અર્પણ થઈ..
મણિનગરમાં પીડિત રાહત-કેન્દ્ર શરૂ થયું. પછી આવાં રાહતકા ગામેગામ શરૂ કર્યા. દેશના ભાગલા પછી આવેલા નિરાશ્રિત લોકોને માટે નિરાશ્રિત ફંડ એકઠું કરી તેમને મદદ કરી. બંગાળના દુષ્કાળમાં પણ સહાય કરી. “જનસેવા એ જ પ્રભુસેવા” એ ઉક્તિને મહારાજે ચરિતાર્થ કરી હતી. સંતોની સેવામાં
૧૯૪૩માં પંઢરપુરના સંત ગાડગે મહારાજના શિષ્ય તનપુર મહારાજ પોતાના સંઘ સાથે અમદાવાદ આવ્યા. પુનિત મહારાજે તનપુરેનું ઉમળકાભેર સ્વાગત કર્યું, અને બાર દિવસ સુધી સંઘને રોકી પ્રેમથી જમાડ્યો. એકત્રિત થયેલા ફંડમાંથી બાકી વધેલા પાંચ હજાર રૂપિયા તનપુરના ચરણે ધર્યા. ગપાબાઈ મનમાડકર અને મીરાંબાઈ શિરકરના સંઘોનો પણ ભાવભીનો સત્કાર મહારાજે કર્યો હતો. હરિનામ શ્રેષ્ઠ ઔષધ
મહારાજ કાપડીવાડમાં રહેતા હતા. તેની બાજુની શેરી બગડાવાડમાં જનાર્દન નામના એક બ્રાહ્મણ રહે. મિલમાં નોકરી કરે. એક વાર વહેલી પરોઢ ઊઠ્યા, ત્યારે ખબર પડી કે આંખનું તેજ એકાએક હરાઈ ગયું છે. લલિતાબાએ મહારાજને ખબર કાઢવા જવા માટે જણાવ્યું. મહારાજ ત્યાં ગયા. આશ્વાસન આપ્યું. બધી દવાઓ નિષ્ફળ ગઈ હતી. તેથી હરિનામ લેવા
