________________
૨૯
સંત પુનિત મહારાજ આવક પૂછી. મહારાજે રૂ. ૧૦૦ની આવક જણાવી. પેલાએ મહારાજની વડીલોપાર્જિત મિલકત અંગે પૂછ્યું. મહારાજ તેનો ઇરાદો સમજી ગયા. આવો પ્રશ્ન પૂછવાનો હેતુ જણાવવા પેલાને સૂચના કરી. પેલો ઉદ્ધત બોલ્યો, ‘‘તમે યજ્ઞો કરો છો, પ્રવાસ કાઢો છો, અન્ય કાર્યક્રમો કરો છો તેના પૈસા કોની તાકાત પર કાઢો છો ?'' મહારાજે તે યુવાનને તેના ખર્ચાળ જીવન અંગે ખર્ચ ક્યાંથી નીકળે છે તેવો સામે સવાલ પૂછ્યો. ગર્વભેર મિલમાલિકના પુત્ર હોવાનું તેણે જણાવ્યું. મહારાજે કહ્યું, ‘‘તમારા પિતાને બેત્રણ મિલ હશે, પરંતુ મારો પિતા મિલમાલિકોનો પણ બાપ છે. તેના ચરણો આગળ મિલમાલિકો આળોટે છે અને ભીખ માગે છે, એવા માલિક રાજા રણછોડનો હું પુત્ર છું.” મહારાજની ખુમારી જોઈ પેલો યુવાન ઠરી જ ગયો. બધાની કાળજી
ડાકોરની યાત્રા કરીને પાછા ફર્યા પછી જે રકમ વધી તે દરેકને સરખે ભાગે વહેચી દીધી. આ પ્રથા માત્ર પુનિત મહારાજે જ અપનાવી હતી. હિસાબ પૂરેપૂરો રાખતા, અને કાળજીપૂર્વક ખર્ચ કરતા. તેથી મહારાજના 'ડાકોર પગપાળા સંઘમાં બધા હર્ષભેર જોડાતા. ડાકોરની યાત્રા દરમિયાન જે ગામે મુકામ હોય તે ગામ ભકિતધામ બની જતું. રાત્રે ભજન કર્યા પછી બધા સૂઈ જતા. મહારાજ દરેકની પાસે જઈ આવતા. કોઈને કોઈ પણ પ્રકારની મુશ્કેલી નથી, તેની ખાતરી થયા પછી પોતે સૂઈ જતા. એક વડીલ સ્નેહીની માફક મહારાજ બધાની કાળજી રાખતા. ઈશ્વરી ચમત્કાર મહારાજના સંઘને એક વાર મહુધાના શ્રદ્ધાળુ સત્સંગીઓએ
